Annelies breekt met de Italiaanse tradities.
‘Un flat white, per favore’, hoor ik mezelf zeggen. Nooit gedacht dat ik dat hier zou bestellen. Ik ben immers in Italië, het land van de caffè espresso, de cappuccino en de – mijn favoriet – latte macchiato. Het land van de traditionele koffiebars, waar je door het gerinkel van de kopjes op de toog weet dat de ochtendspits is begonnen. Waar barista’s in een razendsnel tempo de ene na de andere espresso en cappuccino voor hun klanten maken, die de koffie vervolgens al net zo snel achteroverslaan voordat ze naar hun werk gaan.
Maar hier, bij Ditta Artigianale in de wijk Oltrarno in Florence, liggen de zaken anders. Op de kaart staan niet alleen traditionele koffies, maar ook een flat white en een iced latte. En dat is best bijzonder. Want over het algemeen – en nu ga ik even generaliseren – zijn Italianen juist erg gehecht aan tradities. In de spaghetti alla carbonara gaat géén room, bijvoorbeeld. En je strooit geen Parmezaanse kaas over een pastasaus waar vis in zit. Al is ook weer niet iedereen het altijd met elkaar eens, en dan worden er hele discussies gevoerd: want met welke pasta serveer je een cacio e pepe, met spaghetti of met tonnarelli?
Maar bij Ditta Artigianale breken ze doodleuk met de traditie en gaan ze mee met de internationale trends van de zelfgebrande bonen en de slow coffee. Het resultaat is een fijne koffiebar met een relaxte sfeer. Zitplekken verdeeld over twee verdiepingen, een loungehoek met comfortabele fauteuils. Vintage behang op de muren, vintage kasten ervoor, en aan de achterkant loop je bij mooi weer door naar de tafeltjes op de binnenplaats. En ’s avonds? Dan verandert de koffiebar in een al net zo trendy gin-bar.
‘Wilt u nog iets drinken, signora?’ vraagt de barista me. Ach ja, doe mij nog maar zo’n flat white. Lekker, die Italiaanse koffie!
Ditta Artigianale, Via dello Sprone 5r, Florence. Er zijn nog twee filialen in Florence: Via De’ Neri 32r en Via Cavour 50r, de laatste in een oude bioscoop.
