Kijktip: documentaire over Yab Yum in Amsterdam
Als je van documentaires houdt is dit écht een must see. En als je daar niet van houdt, dan eigenlijk ook.
Deze week bracht NPO een documentaire uit over het beruchte bordeel Yab Yum in Amsterdam en ik heb er bijna anderhalf uur geboeid naar gekeken. En dat is omdat de documentaire die anderhalf uur niet aantikte trouwens, hij had van mij best wel wat langer mogen zijn.
Ik heb zelf niet de tijd dat Yab Yum zo populair was bewust meegemaakt, dus ik heb het altijd een beetje een ver-van-m’n-bed-show gevonden. Nu woon ik wel in Amsterdam, maar te bedenken dat er niet eens zo heel lang geleden een club open was als deze… Ik vind het me maar moeilijk voor te stellen. Want holy shitballs, wat gebeurden daar bizarre dingen.
Natuurlijk werd er coke gesnoven, kwamen er criminelen — dat soort dingen weten we ook wel en dat verwacht je er ook van. Maar om dan de verhalen te horen van voormalige eigenaren, en vooral voormalige medewerkers, dat komt toch wel even anders binnen.
En ik moet zeggen: het sfeertje in de docu is er ook wel naar. De voormalige eigenaar die er even met een dikke sigaar zit, alles opgenomen in Yab Yum zelf (die nu gesloten is, na de sluiting van het bordeel werd het even een museum maar ook dat is inmiddels dicht), de verhalen over de allerrijkste mensen die er kwamen die strooiden met geld; best indrukwekkend, hoor.
Maar natuurlijk gebeurden er ook genoeg grimmige dingen, waar dan weer niet echt gesproken over werd. Of nou ja, misschien durfden ze er niet over te spreken: een uitsmijter die werd geliquideerd bijvoorbeeld, daar blijft het snel stil over. ‘Ik heb beloofd daar nooit over te praten.’ Terwijl die uitsmijter blijkbaar de datum al wist, want hij schijnt gezegd te hebben: ‘Als ik word doodgeschoten is het op die datum.’ En dat bleek te kloppen.
Dat is het enige minpuntje: ik wil juist álles weten over alle grimmigheid die daar heeft plaatsgevonden. De afpersingen door Mieremet en Klepper, de penoze die er kwam, de liquidaties: Geef. Me. Alle. Details. Maar daar blijven ze een beetje terughoudend over. Logisch ook wel natuurlijk. Maar echt: deze wil je zien.