Franska.nl

Kijk, dáár heb ik iets aan!

 

Ik kijk wat oude afleveringen van DWDD terug, en Beatrice de Graaf stelt me daarin behoorlijk gerust.

 

Ondanks alle ellende die het coronavirus ons brengt, zal het toch niet zo erg worden als het vroeger was wanneer een pandemie uitbrak, zegt ze. Pffff… Want als zij dat zegt, dan geloof ik dat graag, en dat heb ik nu even nodig.

 

Ik was in eerste instantie doodsbang dat het nu juist erger zou worden dan vroeger. Lang geleden was men lang niet zo mobiel als nu. Als er toen dus iets uitbrak, dan bleef het vaak eerst op die ene plek, en had men al veel geleerd voordat het andere plaatsen bereikte. Dan wisten ze al een beetje wat je wél en wat je (vooral) níet moest doen. Soms hadden ze er zelfs al een oplossing voor gevonden tegen de tijd dat het zich verder verspreidde. 

 

Maar nu is dat anders. Omdat we doorlopend reizen verspreiden we zo’n virus nu in een veel sneller tempo en weten we allemaal niet wat we ermee moeten. En omdat we op sommige plekken ook wat overbevolkt zijn geraakt, is alleen al het houden van afstand een lastige klus. 

 

Ik was dus echt bang dat het coronavirus nu veel meer ellende zou gaan brengen dan vroeger bijvoorbeeld de builenpest al deed. Of de cholera. Een ziekte waaraan toentertijd alleen al in Londen 30 duizend mensen stierven. 

 

Maar dat gaat niet gebeuren, stelt Beatrice me gerust. Vroeger waren dat soort rampen vaak een stapeling van ellende, legt ze uit. Zat er ook nog een oorlog bij, of zo. Of hongersnood. En dat is nu (in ons land) natuurlijk niet het geval. We doen het hier in het Westen nu alvast goed, spreekt ze overduidelijk uit. En dan durf ik toch weer een beetje adem te halen. 

 

We delen onze kennis nu, en dat is ook belangrijk, drukt ze me op het hart aan tafel bij Matthijs. En ik word zo ontzettend rustig als zij dit soort dingen zegt. 

 

Zou zij niet “for president” willen? World President, of zo? Ze filtert altijd de onzin weg in drie zinnen, maar vertelt evengoed de botte waarheid waar dat nodig is. En van zulke mensen kun je er nu niet genoeg hebben. 

 

Als zij mij geruststelt, kan ik alles wat nog komen gaat wel weer aan, realiseer ik me. Dan accepteer ik maar weer dat manlief de hele dag telefonisch vergadert, maar dat de verbindingen nu even niet zo goed zijn. Dat hij en zijn collega’s dus steeds harder gaan schreeuwen, om toch maar gehoord te worden, en dat ik daardoor steeds weer uit mijn concentratie word gehaald. 

 

En dat terwijl ik toch echt óók thuiswerk hoor!  

 

Maar mijn oplossing om mensen op afstand te houden in de supermarkt, daar heb ik Beatrice trouwens nog niet over gehoord. Dus die tip deel ik dan zelf maar even hier! 

 

Ik mieter op dit moment namelijk overal drie tenen knoflook in, omdat ik daar dol op ben. Als ik afspraken heb, vind ik dat ik dat niet kan maken, maar nu mag het dus even. En wonder boven wonder houdt dat mensen op veel grotere afstand dan die anderhalve meter waar sommigen nog zo’n moeite mee lijken te hebben. 

 

Doe hier dus je voordeel mee, zou ik zeggen.

 

Als je verder alleen maar berichten gelooft van mensen die er verstand van hebben, hè?! Dus mensen als Jaap van Dissel, Marc Rutten, Hugo de Jongh, en Beatrice de Graaf. 

 

Laat al het nepnieuws dat soms voorbijkomt maar gewoon even links liggen nu. En vertrouw op de mensen die ergens voor geleerd hebben en dat nu toepassen. 

 

Blijf dus ver uit de buurt van schreeuwers, want hoe dichter je die in de buurt laat, hoe groter de kans op besmetting. Zowel op je laptop als in je brein.

 

Wees wijs, blijf thuis, houd afstand en eet knoflook! 

 

Misschien dat dan volgende week blijkt dat het aantal nieuwe besmettingen tóch minder wordt. 

 

Succes en liefs!