‘Door corona is de herinnering weer teruggekomen.’
‘Ik dacht dat ik ermee had leren leven, dat ik het nu wel kon laten rusten, maar het schuldgevoel zit blijkbaar toch diep. Het speelde in de jaren tachtig. Ik was toen net uit de kast en vers uit de provincie rechtstreeks naar Amsterdam verhuisd waar het allemaal gebeurde. Daar sloeg ik aan het daten alsof mijn leven ervan afhing. Ik had alle verlangens die ik sinds mijn puberteit had gevoeld vooral onderdrukt omdat ik er eerst niet eens aan durfde dat ik op mannen val. Aan de ene kant konden nu eindelijk alle remmen los. Aan de andere kant was ik zo groen als gras en had ik van de echte wereld totaal geen kaas gegeten.
Onschuldige jongens, zeker als ze ook nog eens jong en mooi zijn, hoeven geen moeite te doen voor contacten in de homowereld. Alleen kon ik het onderscheid toen nog niet maken tussen aardig gevonden worden of gewoon keihard gebruikt worden. Ik verloor mijn hart ik weet niet hoe vaak aan de verkeerde kerels, waardoor mijn hart ook vaker dan eens werd gebroken.
En toen dook daar, van het ene op het andere moment leek het wel, opeens een enge ziekte op die in ons wereldje meteen al heel erg gevreesd werd. Ik heb het over aids. De paniek toen dat virus uitbrak was minstens zo groot als nu met corona. Misschien nog wel groter omdat we allemaal dachten dat we er onherroepelijk dood aan gingen en eerst zelfs geloofden dat we het konden krijgen door met elkaar te zoenen.
Ik was er meteen als de kippen bij om me te laten testen zodra dat kon en liet me meteen ook maar op allerlei soa’s testen. Ik werd negatief getest op hiv: niets aan de hand. Maar ik werd wel positief getest op hepatitis B en dat kan voor een blijvende infectie en schade aan de lever zorgen als je er te lang mee rondloopt – wat je makkelijk doet omdat je het virus ook net als ik bij je kunt dragen zonder klachten te ervaren.
Het was al snel de mores in ons wereldje om elkaar de uitslag van een test mede te delen, dus dat deed ik ook. Alleen vertelde ik wel tegen Jan en alleman dat ik vrij van hiv was, maar verzweeg ik die hepatitis B. Alsof ik iedereen die mij had misbruikt of belazerd terug kon pakken door ook onschuldige kerels mijn waarheid te onthouden. Ik durf er niet eens over na te denken hoeveel besmettingen en leed ik direct en indirect op mijn geweten heb. Zo makkelijk als corona zich verspreidt zal het niet gegaan zijn. Maar spotten met iemand anders’ gezondheid is natuurlijk sowieso misdadig, dus in die zin was ik dat ook
Kevins naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
