Jelle Brandt Corstius versus Gijs van Dam
Brandt Corstius gooit de handdoek in de ring, maar Van Dam knokt door.
Beste Jelle,
Je bent natuurlijk niet de eerste de beste! Daarom bewonderde ik je moed en je kwetsbaarheid ook zo, toen je de me-too-discussie, op het moment dat die op losbreken stond, zo ongeveer kaapte met je verhaal over misbruik. Iedereen wist gelijk alles van je. Je was niet langer alleen de publicist, programmamaker en correspondent. Niet langer alleen de zoon van schrijver Hugo Brandt Corstius, de broer van columniste Aaf Brandt Corstius. Je was nu ook slachtoffer van seksueel misbruik. In het prille begin van je televisiecarrière gedrogeerd en misbruikt en gedwongen tot handelingen waar je – kan ik me zo voorstellen – liever nooit meer aan terug wilt denken. Je vond het belangrijk om dit verhaal met ons te delen. Want waarom zou je de enige zijn, vroeg je je af. En nee, dat was je zeker niet. Bij lange na niet zelfs.
Amper bekomen van je bekentenis vorig jaar, zag ik een paar dagen later Gijs van Dam, je vermeende verkrachter, bij Jeroen Pauw. En eerlijk? Ik bewonderde zijn moed evenzeer. Want wat hij deed was de bal keihard naar je terugspelen. Daar was ook wel lef voor nodig, dunkt me. Dus ik dacht dat hij net zo zeker van zijn zaak moest zijn als jij. En zo begonnen jullie hopeloos en uitzichtloos tegen elkaar te procederen. Jij om je gelijk te halen, Gijs om zijn naam te zuiveren.
Afgelopen week gooide je de handdoek in de ring. Wat jou betreft hoeft de zaak niet meer voor de rechter te komen. Gijs daarentegen gaat door tot het bittere einde. En dat maakte hij ook nog eens haarfijn duidelijk toen hij donderdag wederom bij Jeroen Pauw mocht aanschuiven. Pauw gaf hem trouwens ruim baan om zijn verhaal te doen. En Sophie Hilbrand, die ook aan tafel zat, zag ik nu en dan instemmend knikken. Zo van: ‘Ik snap wat je zegt, Gijs, kan me voorstellen wat deze affaire met je heeft gedaan.’ En eerlijk, Jelle? Ik kon niet zo goed bedenken waarom ik Gijs niet zou geloven. Want Gijs zocht wederom de schijnwerpers op om zich te verdedigen, terwijl jij je op het standpunt stelt dat je ‘je doel hebt bereikt en dat je verder een punt wenst te zetten achter deze kwestie’. Kijk: dat je er een punt achter wilt zetten, dat snap ik heel goed. Deze affaire is je vast niet in de koude kleren gaan zitten. Maar dat je je doel hebt bereikt, dat vind ik een beetje vaag. Was het je doel dan niet om je gelijk te halen en Gijs veroordeeld te krijgen? Wat natuurlijk totaal niet is gelukt. Daarom kan ik me ook nog voorstellen dat je diep in je hart hartstikke spijt hebt van dit hele gebeuren. Of zie ik nu spoken?
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
