‘Je moet risico’s nemen’
Wat een dapper meisje zag ik op tv.
Pats.
Mijn tranen kwamen direct toen ik het veertienjarige meisje gisteren bij DWDD zag. Esmée werd geïnterviewd omdat ze later die avond geportretteerd werd in Je zal het maar hebben. Ze is geboren met een bloedvatmisvorming, en valt behoorlijk op. (DWDD of JZHMH niet gezien? Haar neus en mond waren nauwelijks zichtbaar, haar mond zit links, onder een van de opgezwollen en verkleurde delen.) Ook heeft ze gevaarlijke bloedingen die haar moeder altijd binnen 5 minuten moet kunnen stelpen. En wordt ze eens per maand geopereerd om de woekergroei tegen te gaan.
Daar zat Esmée voor het eerst van haar leven out in the open. Je kon echt niet om haar en de zwaarte van de aandoening heen. Zo kwetsbaar zat ze daar. Maar ook zo sterk. Met haar veertien jaar. Want je moet het maar durven. In deze tijd van social media, waar voor veel mínder flauwe grappen worden gemaakt. Ik begrijp heel goed dat haar moeder, die zei dat ze de bescherming voor Esmée voor het eerst in veertien jaar losliet, erg huiverig was. Je dochter zóu maar het mikpunt worden van domme, respectloze grappenmakers … Op Twitter zag ik al zo’n stupide reactie. Maar vooral las ik veel respect. Dat Esmée je een lesje bescheidenheid geeft (nooit meer zeuren om een puistje!). En dat ze dapper is.
Helemaal eens, maar aan de andere kant dacht ik ook: ze kán toch niet anders?
Nee, ze kan wél anders. Niet met je hoofd op tv willen, thuis op de bank blijven, niet naar school durven. Van een vriendin met een rolstoelkind heb ik wel eens gehoord hoeveel je aangestaard en bevraagd wordt, van een lieve oude tante die (in de volksmond) lilliputter is, weet ik dat je door middelbare scholieren lelijk uitgejouwd kan worden. O, bikkelharde boze buitenwereld.
Maar Esmée leeft, ze gaat, rijdt paard – ondanks alle gevaren. Treedt met opgeheven hoofd naar buiten. ‘Je moet risico’s nemen’, zegt ze. ’Anders heb je geen leuk leven.’
Stel je voor dat je in haar zware schuitje zat, dan zou je toch ook een zo normaal mogelijk leven willen? Geen medelijden. Zou je willen dat je door anderen normaal benaderd wordt. En dat is ook wat zij wil. ‘Ik wil mensen duidelijk maken wie ik ben en wat ik heb. Ik ben gewoon een meisje zoals andere meisjes. Gewoon normaal doen.’
Gaan we doen, Esmée. Maar tóch niet zonder je te zeggen dat ik ontzettend veel respect voor jou én je moeder heb. Het ga je hartstikke goed.
Door: Beatrijs Bonarius
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.
