Franska.nl

Janny schrok zich rot

Toen ze erachter kwam wat kinderen over de hele wereld eten.

Time Magazine kwam afgelopen week met een uitgebreid artikel over het eetpatroon van kinderen over de hele wereld. Een reportage in het kader van het toenemende obesitasprobleem.
Jeugd uit verschillende landen werd liggend gefotografeerd te midden van het eten dat ze in een week aten. En eerlijk is eerlijk, ik was geshockeerd. Niet zozeer door wat ze aten maar eerder om de conclusie van het rapport dat de aanleiding van deze fotosessies was.

 

Het startpunt was namelijk een uitgebreid onderzoek van de universiteit van Cambridge naar de gezondste eetpatronen in de wereld. Deze studie die in 2015 was gestart concludeerde dat in de top tien landen met de gezondste eetpatronen in de wereld negen landen in Afrika lagen.

 

En dat was iets dat ik niet had kunnen bedenken. De reden is dat het eetpatroon in die landen grotendeels bestaat uit granen, groente, fruit, peulvruchten en noten. Maar niet alleen dat, ook het feit dat er nog zelf gekookt wordt, bleek essentieel. Een grote tegenstelling met de V.S. waar zestig procent van de calorieën komt uit geraffineerde producten en slechts één procent van groente. Nu wil ik daar wel een kanttekening bij maken, want ik zag niet direct terug in het rapport dat er op veel plekken ook honger geleden wordt in die Afrikaanse landen (en wat ik helaas met eigen ogen heb moeten zien), dus dat het ideale menu niet voor iedereen beschikbaar is. Maar ik begrijp de achterliggende gedachte wel, omdat al langer bekend is dat er inmiddels in de wereld meer mensen overlijden aan teveel en verkeerd eten dan aan honger. De schrijver en fotograaf van het artikel uit de Times vloog twee jaar lang de hele wereld over om kinderen te midden van hun ‘eetpatroon’ te fotograferen. In Amerika was veertig jaar geleden één op de veertig kinderen obees en dat is inmiddels al één op de vier. Ook is volgens hem met de introductie van ‘corn-syrup’ diabetes daar verdrievoudigd en de levensverwachting van Amerikanen voor het eerst sinds vele jaren aan het dalen. Keiharde cijfers die er niet om liegen dus.

 

Hij besloot op zoek te gaan naar communities waar slowfood niet vervangen is door fastfood en waar de dagelijkse (zelf gekookte) maaltijd nog een wezenlijk onderdeel van de cultuur is. Het blijkt  namelijk dat waar een ouder of grootouder dagelijks zorgt voor de maaltijd, dit gezondere kinderen oplevert, waar ook ter wereld. Nu heeft dat niet altijd met het land of de sociale laag te maken. Sterker nog, in veel (ontwikkelings)landen blijkt dat het probleem van slechter eten zich voordoet bij de groepen die zich plotseling meer kunnen veroorloven. Dan wordt een Big Mac als ultieme luxe gezien. Een Domino’s pizza kost bijvoorbeeld in India vier keer het bedrag dat een arbeider op het platteland per dag verdient en die regelmatig te kunnen eten lijkt status te geven. Om van te huilen.

 

Welvaart en welzijn lijken dus niet samen op te trekken. We importeren producten en exporteren slechte gewoontes. Een van de conclusies van het Cambridge-rapport was dat binnenkort driekwart van alle overlijdens in de wereld direct te herleiden zijn tot een slecht eetpatroon. Wat dat betekent?  Niet dat we niks meer mogen of alleen maar blaadjes sla, maar veel meer dat we zelf moeten blijven koken en ons niet laten verleiden tot ‘gemaksvoer’, eten waarvan we geen idee hebben wát er inzit of juist níet; lege calorieën. Wat dat dan zijn? Calorieën die niets opleveren aan vezels, vitamines, eiwitten of mineralen. Lekker met het seizoen mee-eten dus en dan is dat frietje of dat taartje op zijn tijd echt niet het probleem, zolang je het maar zelf maakt…. én samen opeet.