Janny over Denkend aan Holland
Superblij zijn André en ik met de kijkcijfers voor Denkend aan Holland. Zo’n laat uitzendtijdstip in de zomer op de maandagavond en dan anderhalf miljoen kijkers!
Nhaan zegt alle opwinding rond kijkcijfers niet veel, maar dat ze herkend en aangehaald wordt op straat is wel een bonus in de beleving van mijn kleine teckel.
Maandag varen we in de uitzending van nieuw naar oud. Dat wil zeggen van Almere naar Amersfoort. In twee dagen. Bij Almere had ik een bepaald beeld en dat moest ik absoluut bijstellen, want Almere is helemaal niet zo grijs als ik dacht. Er is echt heel veel groen en er zijn leuke watertjes daar. In mijn gedachte waren er alleen maar lange aaneengesloten straten met huizenblokken en hier en daar wat parkjes, maar de stad is veel en veel levendiger dan ik dacht. En er is zeker ook mooie, verrassende en vooruitstrevende architectuur.
Je kunt je voorstellen dat als we twee dagen varen er ook veel van wat we beleven de uitzending niet haalt. Zo hebben we op de werf in Spakenburg uitgebreid met mensen gepraat, op de markt van alles geproefd, ergens aan het water koffie gedronken bij een kunstenares die Ibiza-vlaggen maakt en hadden we graag meer van Amersfoort laten zien.
Het pontje met al die oldtimer-tractors was een leuke verrassing. Tientallen stonden er in een lange rij te wachten toen wij aan kwamen varen en dat was echt stom toeval. Ik heb trouwens ook nog op zo’n grote tractor gezeten. Vond ik wel lollig, net als het feit dat het pontje ook echt het pontje was uit het liedje van Drs. P. Ken je dat nog? De boot is vol…
Maar het allerleukste van het programma is dat wij zo’n plezier aan boord hebben en oprecht verrast zijn door alles wat we tegenkomen. Want echt, wat is Nederland toch prachtig vanaf het water. Volgende week is alweer de laatste aflevering en dan varen we wat zuidelijker. We hopen natuurlijk op een nieuw seizoen volgend jaar, dus als je nog suggesties hebt, laat het vooral weten.
Oh, en dit is het hele gedicht van Marsman.
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.