Ja zeg, ik sjouw me een breuk!
Toen koffers nog geen wieltjes hadden, sjouwden we ons een ongeluk. Dat is nu gelukkig veel beter. Maar dat vindt niet iedereen…
Oké, een vraagje. Als jij op vliegvakantie gaat, hoe pak jij dan je koffer?
a. Ik bekijk het weerbericht van de bestemming en neem combinatiesetjes mee. Desnoods doe ik daar een handwasje.
b. Ik hou veel ruimte over in m’n koffer zodat ik op vakantie ook nog leuke spulletjes kan kopen.
c. Volstouwen maar! Je weet tenslotte nooit wat je daar nodig hebt. En om de koffer dicht te ritsen, ga ik even op de klep zitten.
Ik geef toe dat ik tot de laatste categorie behoor: net dat leuke paar schoenen mee, en dat boek dat al maanden ongelezen op m’n nachtkastje ligt, daarvoor heb ik nú de kans. En ik ben écht niet de enige, zo zag ik. Ondanks de maximum-kilo’s die vliegmaatschappijen hebben ingesteld, zijn koffers de laatste jaren flink uitgedijd. En dat is de reden dat er op Schiphol over koffers wordt geklaagd. Want ze zijn te zwaar. Op wieltjes is het niet erg om die bagage te verplaatsen. Maar verplaats je eens in de mannen (ja, mannen. Dat denk ik.) die in 20 minuten op hun knieën in het bagageruim zo’n 100 koffers moeten verstouwen? Precies. Die krijgen er rugklachten van, slijtage. En daarom is het ziekteverzuim onder deze Schipholse koffersjouwers 10 procent. Da’s veel! En dat wil ik natuurlijk niet op mijn geweten hebben.
Maar eerlijk… Ga ik daar de volgende vliegvakantie rekening mee houden? Of zijn die schoenen en dat extra boek toch ‘nodig’? Ik vrees voor deze sjouwers dat ik het antwoord al weet. Dus denk ik dat vliegmaatschappijen zelf strenger moeten zijn op die maximum kilo’s bagage.
Om daarmee hun eigen medewerkers te beschermen.
Ik ben er niet trots op, maar soms zijn er maatregelen van buiten nodig zodat ik mezelf in kan houden.
Door: Beatrijs Bonarius
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.