Wat is dat toch met al die tweeën?
De aflevering ging van start met vijf en eindigde weer met vijf. Allemaal dankzij Imanuelle de Grives. Leuk voor de groep, maar je wordt er niet veel wijzer van. Thomas kreeg een groen scherm, net als Sanne, maar Immanuelle, Diederik en Jochem werden deze keer gespaard. Eén ding is zeker: een van die drie is dus niet de mol…
De eerste opdracht was ondergronds, typisch. Opvallend was dat Thomas er weer als de kippen bij was toen Art vroeg wie er een goed geheugen had. Niet gek, want de beste positie voor de mol was toch echt in groep één tijdens deze opdracht. Tja, en Sanne Wallis de Vries, die was zoals gewoonlijk weer bang voor alles (het donker, de poppen en ga zo maar door). Of er nou echt gemolt is tijdens deze opdracht betwijfel ik, maar wat mij opviel, is dat er weer veel tweeën te zien waren (verwijzend naar de tweeling in de groep, Thomas). De mannen die aan het kaarten waren bijvoorbeeld: allemaal een twee in hun handen.
Tijdens de maaiopdracht verliep alles eigenlijk best vlekkeloos en werd de pot flink gespekt. Jochem was toch echt de uitblinker in deze opdracht. Zijn voorstel om het woord ‘mollenboekje’ te maaien was een typische kandidatenactie. Diederik twijfelde alleen of de laatste letter wel echt een ‘s’ was. Want ‘mollenboekjer’ of ‘mollenboekjen’ is ook een woord, toch Diederik?’
Bij de laatste opdracht was Immanuelle weer bloedfanatiek bezig met het spel. Misschien wel iets te fanatiek, want waarom, lieve Immanuelle, heb je in hemelsnaam bedragen van tien en twintig euro doorgegeven? Even voor de duidelijkheid: hierdoor konden de bedragen als 750 euro niet meer worden doorgegeven. Een mollenstreek? Of toch oprecht fanatisme?
Mijn mollen:
Thomas (ja echt)
Immanuelle (haar fanatisme is de perfecte dekmantel)
Veerle, 19, is de eerste tekststagiaire van franska.nl. Geboren en getogen in Alkmaar. Ze heeft een voorliefde voor mooie verhalen, beeld en kleding
Fotografie portret: Esmée Franken. Styling: Valérie Ntantu
