‘Het is gewoon origami’
Van een collega leerde Caroline de manier om van alle onnodige stress af te komen. En simpel dat het blijkt te zijn…
‘Als het me te veel dreigt te worden, dan denk ik gewoon: origami.’ Ze kijkt me aan, mijn collega-freelancer. Met een lichte grijns. Want ze weet al dat ik er niks van begrijp. ‘Origami. Natuurlijk. Dat ik daar zelf niet op gekomen ben’ zeg ik dus maar.
We hebben het over de soms onmogelijke eisen die wij zelf of anderen dagelijks aan ons lijken te stellen. Over die to-do-lijst waar geen eind aan komt. Over werk. Over privé. Over alles waar we (onnodige) stress van krijgen. Dat we willen ‘ont-moeten’, zoals Franska het noemt, maar dat dat steeds in de soep loopt.
Alleen al denken aan de Japanse papiervouwkunst kalmeert haar telkens weer. Soms wel meerdere keren per dag. ‘Als ik merk dat ik een toch al onhaalbare deadline of afspraak never nooit ga halen, denk ik: het is maar origami.’ Nog steeds schijn ik haar vragend aan te kijken.
Alleen al denken aan de Japanse papiervouwkunst kalmeert haar telkens weer
‘Het is simpel, de meeste dingen die we zogenaamd moeten zijn helemaal niet de moeite waard om je voor op te laten jagen. De wereld vergaat niet als je het niet meteen of zelfs helemaal niet doet. Je redt er geen vluchtelingen mee en voorkomt geen rampen. Het is allemaal, net als origami, totaal onbelangrijk’ Het kwartje valt. Ik vind het leuk. Ik vind haar leuk. Laconiek. En niet gek te krijgen. Kan ik een voorbeeld aan nemen. Met mijn opgejaagde gedoe altijd.
Van de week heb ik meteen maar even geoefend. En het werkt! Als een dolle zelfs. Vanochtend nog liep ik om kwart over zeven langs het water met mijn hond, die lekker op haar gemak wilde snuffelen, terwijl ik zo snel mogelijk door wilde lopen. Origami. Hoezo kan ik geen kwartier later beginnen met werken? Origami. Het hele huis opruimen voor mijn vriendin komt eten? Origami. Willen netflixen terwijl ik naar buiten ‘moet’ omdat de zon schijnt? Origami. Serieus. Probeer maar eens…
Caroline Griep is journalist en personal organizer. Ze schrijft over opgeruimd leven. In ruime zin. En over het op de rails houden van haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder en vrouw van 50+.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
