Franska.nl

De realiteit is nog niet echt bij Jakob doorgedrongen. Zijn zoon, een topatleet, hangt een levenslange gevangenisstraf boven het hoofd. Een jongen uit een kleine provinciestad, die gewoon nog thuis bij zijn ouders woonde en hard werkte om zijn trainingskampen te financieren. 

Jakob zat geëmotioneerd bij Jinek aan tafel. Ik kreeg het er koud van. Eva had er duidelijk moeite mee om hem vragen te stellen waar we allemaal een antwoord op willen hebben. Zijn tranen wegbijtend gaf hij antwoord. Alsof hij het over iemand anders had. 

Niet over zijn kind, dat hij grootbracht met normen en waarden. Een jongen die leefde voor zijn sport en alleen maar beter wilde worden. Geen dealer, die heel geslepen met een auto vol met drugs naar een festival reed, om aan andere zoons en dochters drugs te verkopen. 

Dat kan toch niet waar zijn? Zijn zoon gebruikt niet. Zei hij. Dat wist hij zeker. Maar is dat niet erg naïef? Steek je dan niet je hoofd heel diep in het zand? Kijk je weg? Hoeveel weet je als ouder nog echt van een volwassen kind, hoe goed je band ook is? Het komt regelmatig voor dat je als ouder geen idee hebt wat je kind uitspookt. En al helemaal niet als ze ouder worden. Femke Halsema weet er alles van.

Jakob is niet meer verantwoordelijk voor de daden van zijn zoon. Hij is zich wel bewust van de ernstige feiten en de gevolgen ervan. Maar ja, het blijft wel je kind. In de Nederlandse media is zijn zoon al veroordeeld, maar volgens mij verdient die vader een warme schouder en geen koude douche.