Is dat niet sneu, zo alleen aan een tafeltje?
Lange tijd vond ik op vakantie gaan maar niks
Ik werd onrustig als ik niet thuis kon slapen, mijn lichaam (lees spijsvertering) heeft het liefst mijn vertrouwde eten en och, na een week begon ik mijn huisdieren toch zó te missen. Ik voelde me dan altijd een beetje raar, ik bedoel: op vakantie gaan, dat hoor je toch léúk te vinden? Waarom werkt dat bij mij dan anders?
Sinds een jaar weet ik het antwoord, namelijk: een angststoornis. Door mijn angsten voel ik me nergens echt thuis. Een andere plek dan het huis waar ik woon is (onbewust) onveilig. Het voordeel van zo’n angststoornis is dat het je leven nogal eens overhoop haalt. Anderhalf jaar geleden was dat zo heftig, dat ik hardcore in therapie ben gegaan.
En guess what, de therapie hielp
Het gaat nu al een jaar beter dan ooit. Zo goed zelfs dat de wens om op vakantie te gaan weer begint te kriebelen. Gewoon even lekker aan de chill ergens onder een palmboom. Het liefst met een lekker drankje, de hangmat, o well, je ziet het voor je.
Maar nu mijn relatie uit is, betekent dat dat ik alléén op vakantie moet gaan. Dat vind ik dan weer best een dingetje. Ik zie dan zo’n treurig beeld voor me dat ik ergens op een druk terras alleen aan een tafeltje zit. Terwijl iedereen om me heen met het gezin is of in elk geval een partner heeft.
Waarom ga je niet met een vriendin?
Dat vroeg iemand laatst aan me. Tja. Met een vriendin. Ik heb dat al een aantal keer in mijn leven gedaan en het komt toch vaak voor dat je dan irritaties krijgt. Ik zie een leuke man, mijn vriendin vindt dat stom. Mijn vriendin wil vroeg opstaan, met alle herrie die daarbij hoort, ik ben een slow starter.
En natuurlijk kun je daar afspraken over maken, dat deed ik ook wel, maar dan nog voel ik me niet helemaal vrij. Dat ligt absoluut aan mij, ik heb de juiste ‘vakantievriendin’ denk ik gewoon nog niet gevonden. Of ze kunnen niet weg vanwege werk, het gezin, enzovoort.
Ik ga het maar doen. Denk ik.
Ik wil immers wat zonnestralen op mijn neus in deze druilerige periode. Ik besluit maling te hebben aan mijn ‘ach wat ik ben ik sneu en eenzaam’-gedachten en boek een reis naar Bali. En vertrouw maar op mijn gave om tegen alles en iedereen aan te kletsen. Alleen is iets anders dan eenzaam, toch?
Door: Redactie Franska.nl
