Ineens iets nieuws in m’n leven
Een extra ‘mens’ in huis was hard nodig, want ik trok het niet meer. Missi en Sippi, onze harige vrienden, kijk, deze twee gaan nogal slordig om met hun vacht. Ze laten overal dwarrelende vlokken haar achter. Dat schijnt erbij te horen, bij die lieve wollige Britse Korthaartjes.
Ik borstel ze al vanaf dag één elke ochtend, maar dat is niet afdoende. Dus… er moest een stofzuigrobot komen. Echt even wennen hoor. Je vraagt die jongen of-ie bijvoorbeeld op vrijdag om 9.00 uur de bovenverdieping wil doen. En dan zit je daar naar dat eigenzinnige ding te kijken. Net alsof je er een extra beest bij hebt in huis.
En ook nog eens eentje die niet wil luisteren. Alles wil-ie ‘zelf doen’. Als je ’m optilt en een eindje verder neerzet (wanneer-ie al een hele tijd staat te proberen je kast opzij te duwen), raakt-ie een beetje geïrriteerd en gaat expres weer naar dezelfde plek terug. Hm. Het boterde de eerste dag nog niet meteen tussen meneer en mij, je hoort het al.
Maar goed, alles went. Behalve het geluid van een stofzuiger natuurlijk. Heb ik al van kinds af aan een grondige hekel aan. Nou, dat maakt deze ook. En net zo hard ook. Maar OK, het scheelt tijd en het wordt echt goed schoon. En net als vroeger thuis moet je af en toe je benen optillen. (Heb je meteen gesport!) Anders staat-ie tegen je aan te duwen.
Een week later. Ik ben beneden in de keuken aan het werk geslagen. Zit lekker verdiept in Franska.nl achter de laptop, hoor ik toch ineens een herrie. Alsof iemand in onze tuin een boom staat om te zagen. Duurde even voordat ik me realiseerde wat die herrie ook alweer was. Al lang vergeten dat ik iets geprogrammeerd had een week geleden. Hijzelf wist het nog.
Je weet niet wat je meemaakt als er ineens een stofzuigrobot in je leven is
Afgelopen woensdag was-ie ineens beneden in de huiskamer aan de slag gegaan, stond zo geprogrammeerd. Vader de man gedaan blijkbaar. Op een gegeven moment realiseer ik me dat ik al een tijdje niets meer hoor. Ga erheen en zie Missi en Sippi zeer onschuldig zitten te kijken. Ergens vandaan klonk steeds: ’ploe-iep-ploink-pliep’.
Ik op zoek. Die twee harige vrienden helpen je dan ook niet even mee. Geen woord. Stelletje sufferds. Zat meneer de robot onder een stoel vast. Ik zag Missi en Sippi kijken van: hèhè. Jij kunt ook niet zo goed zoeken hè?
Enfin, er gaan nog wel wat weekjes overheen, voordat meneer de robot en ik aan elkaar gewend zijn, denk ik zomaar…
PS Er staat weer een leuke nieuwe playlist online. Snel naar Radio Franska!
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
