In gesprek met de cast van Piece of my Heart
Het ene moment zit je nog op de dansvakopleiding van het conservatorium, het volgende sta je in een jurk van een top-designer op de rode loper en ben je op weg naar de première van een film waar je de hoofdrol in speelt.
May sprak Elaine Meijerink en Roos Englebert, hoofdrolspeelsters van Piece of My Heart, nu al de mooiste film van dit en volgend jaar.
‘Ze doen nog even een zenuwplasje en komen er dan aan.’ De pr-dame van Piece of My Heart geeft me een kopje gemberthee aan terwijl ze over haar schouder kijkt of ze ‘de meisjes’ al aan ziet komen. ‘De meisjes’ zijn Roos Englebert en Elaine Meijerink, hoofdrolspeelsters van Piece of My Heart, een film die me dagen heeft opgetild.
Zij mogen dan een tikje nerveus zijn (ik blijk hun allereerste interviewer ooit), ook ik vind het spannend ze te spreken. Wat als ik ze in het echt een stuk minder meerlagig en verfijnd vind en daardoor misschien mijn vijfsterrengevoel bij deze film een beetje zal dalen?
Twee jonge vrouwen schrijden door het gordijn dat de twee ruimtes scheidt in het Amsterdamse Hotel de L’Europe. Roos voorop, net als haar personage Olga van Heemst (de film is geïnspireerd op Olga de Haas, maar is geen bio pic MM) in de film een stuk zekerder dan Elaine die in Piece of My Heart de schuchtere, zorgzame en zichzelf wegcijferende speelt.
‘We zijn denk ik in het echt wel een beetje zoals Irma en Olga. Het is grappig dat we ook al echt met z’n tweeën auditie deden voor deze rol. Achteraf hoorden we dat wij pas de derde auditanten waren en dat de regisseuse toen al wist: dit zijn ze.’ Roos vouwt haar benen over elkaar terwijl ze met haar hand haar strakke boblijn achter haar oren veegt. Ze kijkt me afwachtend aan, zin in de volgende vraag.
Struikelend over de superlatieven stoot ik door naar de personages die ik zo prachtig rond vind. Irma’s vader lijkt aanvankelijk een egocentrische kunstenaar die zij elke dag wakker moet schudden. zijn hoofd naast een fles wijn en een berg kaarsvet. Olga’s vader wappert met kranten waarin zijn dochter wordt beschreven als ‘de vrouw die de danswereld voorgoed zal veranderen’ en veert als eerste op om zijn dochter een staande ovatie te geven. Toch maken beide mannen een interessante draai in hun ontwikkeling.
Roos: ‘Onze vaders kruisen eigenlijk. Aan het begin van de film wil je mijn vader hebben en vind je haar vader niks, maar later zie je hoe lief haar vader is. Hij heeft het altijd geprobeerd, maar kon gewoon niet meer voor Irma zorgen.’
Elaine: ‘Ik denk ook dat Irma niet anders had kunnen zijn door die relatie met haar vader. Daardoor was haar levenstaak het zorgende en pikte zij ook zoveel van Olga.’
Roos danste net bij gezelschap Introdans, Elaine zat nog op het conservatorium toen ze via DM’s op Instagram en e-mails werden verleid om auditie te doen. Roos wist al vrij snel dat ze rol had, ‘maar ik mocht niets zeggen’, maar Elaine dacht na haar tweede auditie: ik ben het niet geworden. Een beetje zoals in de film, waarbij het Olga allemaal net iets makkelijker lijkt af te gaan dan de hardwerkende, serieuze Irma. Toen kwam het verlossende telefoontje voor beide actrices. Elaine ze zeiden: ‘Je hebt de rol, alleen nog een les met Igone de Jongh om te kijken of zij ons technisch goed genoeg vond.’
Roos: ‘Een les met dé Igone terwijl Dana, de regisseuse, zat te kijken, het was zo spannend.’
Elaine: ‘Ik had een rokje aan, ik heb de héle les trillende benen gehad.’
Roos had het geluk nog meer lessen met Igone te mogen hebben. ‘Ik ben wel klassiek geschoold, maar zat bij een modern gezelschap dus had al heel lang niet meer op spitzen gedanst. Met Igone heb ik alle klassiekers aangetikt: Het Zwanenmeer, Romeo en Julia, De Notenkraker. Het was zo leerzaam, ik heb van haar echt geleerd dat ik niet bang hoef te zijn. Zij is gewoon heel lief. Als zij, de prima ballerina van Nederland, zegt dat je goed genoeg bent, geloof je dat.’
Twee jonge ballerina’s die ineens ook moeten acteren, daarvoor waren jullie niet opgeleid, hoe ging dat?
Elaine: ‘We zijn door Dana Nechushtan natuurlijk ontzettend goed begeleid en kregen daarnaast acteerles van Saskia Temmink, dat heeft heel erg geholpen. Op de set zelf ging alles eigenlijk heel soepel. Het was zo fijn. Het idee dat het na deze maand klaar is vinden we vreselijk.’
Roos: ‘Wat wij samen hebben meegemaakt is niet te beschrijven. Het is zoveel. Ik heb met ballet ook heel veel toffe dingen gedaan zoals optreden in Sint Petersburg met Introdans, maar dit is het eerste waar ik echt trots op ben.’
De film toont de danswereld van de jaren ’70, de schoonheid ervan en de hardheid. Meisjes die gewogen worden, hielen waar tegenaan worden getikt om je dieper in de plié te laten zakken, een kil ‘merci’ om je te laten weten dat je niet wordt uitgekozen voor een rol. Herkenden jullie veel?
Elaine: ‘Absoluut, ik denk dat we veel herkennen. In de danswereld zijn mensen streng, maar dat betekent ook dat je het waard bent.’
Roos: ‘Als iemand op je voet tikt omdat die hoger moet, denk je: ik krijg in ieder geval aandacht.’
Elaine: ‘We krijgen altijd wel van mensen te horen dat zij denken dat wij dun moeten zijn omdat we ballerina’s zijn, dat zijn we wel gewend.’
Roos: ‘Daar trek je je eigenlijk niets van aan, een getraind lichaam hoort er gewoon bij en dan doe je dat. Elke topsporter let op zijn dieet, drinkt geen druppel en daar hoor je niemand over. Maar wij hebben dan in de ogen van anderen ineens anorexia. Gelukkig hoef ik niet echt te letten op wat ik eet, want we trainen acht uur per dag.’
Heeft de film jullie leven veranderd?
Roos: ‘Enorm. Ik ben gestopt bij Introdans. Dansen is mijn basis, maar als onderdeel van een gezelschap ligt alles vast. Leuke klussen zoals modellenwerk, wat ik ook doe, moest ik altijd afzeggen. Door deze film weet ik dat ik meer kan en wil en daar wil ik de ruimte voor hebben.’
Elaine: ‘Ik ben net klaar met het conservatorium en ben heel open naar de toekomst. Op het conservatorium zit je zo in een tunnel en is het enige dat je wil eindigen bij een gezelschap en nu weet ik dat ik meer kan en ook wil. Daarin heeft de film ons echt veranderd.’
Maandag 28 november is de officiële première in theater DeLaMar, zijn jullie er klaar voor?
‘We krijgen prachtige jurken van een top designer, dus de buitenkant zit goed. Verder kunnen we niets meer veranderen of toevoegen aan de film. Ik hoop dat we genieten en dat iedereen op de juiste momenten lacht en huilt.’
Piece of My Heart draait vanaf 1 december in de bioscoop.
Beeld: Piece of My Heart
Door: May-Britt Mobach
