Franska.nl

 

‘Ik wil niet langer getrouwd zijn met de waardeloze nietsnut die je bent geworden. Toen we elkaar leerden kennen, liet je me geloven dat je ging promoveren. Een promovendus: dat is het soort man dat ik voor ogen had, maar niet iemand die jaar in jaar uit voor de klas geschiedenislesjes staat af te draaien voor kinderen die ik weet niet hoeveel meer te besteden hebben dan wij!’

 

Ik hoorde mijn moeder tieren zoals ik haar nog nooit tekeer had horen gaan. De stilte die volgde was geladen; een soort stilte voor een storm die nóg heftiger zou worden omdat mijn vader toch niet zou reageren, waardoor mijn moeder nóg woester zou worden.

 

‘Zal ik jou eens wat vertellen?’ Ik was verbijsterd om mijn vaders stem te horen. ‘Ik wil ook niet meer getrouwd zijn met de woedende feeks die jij bent geworden. Toen we elkaar net kenden, was je aardig en supportive, maar het duurde niet lang of je begon me te pushen. Ik had je meteen duidelijk moeten maken dat het niet mijn wens was om te promoveren. Ik had je duidelijk moeten maken dat mijn ambities niet torenhoog zijn, dat ik het best vind om voor de klas te staan. Ik had je moeten vertellen dat het beter was geweest om op zoek te gaan naar een andere sponsor. Maar het is nooit te laat. Bij deze dus: zoek maar een andere sponsor. Ik ben er klaar mee. Het is tot hier en niet verder.’

 

De stilte die nu volgde was gelaten en leeg. Mijn moeder was gewend om uit te delen en daar was ze heel goed in, maar van incasseren bakte ze niks. Toen ik naar haar toe liep, zei ze boos dat die vader van mij nu zijn hand had overspeeld.

 

‘Hij komt er nooit meer in!’ Ik zei dat hij dat ook echt niet zou willen. Dat hij niet eens zou terugkomen als ze hem zou smeken.

 

‘Je hebt alleen maar geprobeerd om hem te veranderen, om iemand van hem te maken die hij niet is. Daardoor ben je blind geworden voor alle prachtige eigenschappen die hij heeft en die hem zo uniek maken. En weet je, mam? Met mij haal je precies dezelfde streken uit. Niets is ooit genoeg of goed genoeg. Het moet altijd meer en altijd beter. Als ik één ding van je geleerd heb, dan is het dat ik nooit mag worden zoals jij bent en dat ik het nooit normaal mag gaan vinden om van anderen te verwachten wat ik zelf niet heb kunnen waarmaken.’

 

Een maand later verhuisden mijn vader en ik naar een appartementje. Hij bloeide vanaf dag één op en hervond zichzelf, zoals hij dat verwoordde. Ik ben vooral bezig om mezelf te vinden, mezelf uit te vinden eigenlijk. Dat gaat met vallen en opstaan, maar het gaat. Mijn vader biedt daar onverwacht veel steun bij en ik overweeg daarnaast professionele hulp. Mijn moeder focust vooral op het onrecht dat haar is aangedaan. Verder wil of kan ze niet kijken. Het zij zo. Net zo min als zij mijn vader of mij kon veranderen, zullen wij haar kunnen veranderen. Ze blijft mijn moeder, maar daar is voor nu ook alles mee gezegd.’

 

 

Ilja’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder/dochter verhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.