‘Ik zoekt’

 

En ineens stuitte ik, achter in een tijdschrift, op advertenties.

 

 

 

Kleine kadertjes waarin je jouw B&B kon aanprijzen, een reisgenoot kon zoeken, je yogaschool of jezelf kon aanbevelen. En van dat laatste onderdeel was ik zwaar onder de indruk.  

 

Onder het kopje ‘relaties’ kon je aangeven wie jij zelf was en wat jij zocht in een ander. En, ohh wat was men daar blij met zichzelf en wat had men een wensen. Zouden die mensen misschien daarom alleen zijn? 

 

Als je eenzaam bent, is het natuurlijk prima dat je openstaat voor anderen. Maar sta dan ook ópen! Waarom stel je als eis dat iemand tussen de 45 en 65 jaar moet zijn, en 1.80m lang moet zijn? Wat nou als de liefde van je leven 1.75m is? Dan wil je die toch niet mislopen?

 

Zo las ik een advertentie van een “Ik” – ja, echt, zo noemde hij zichzelf. ‘Ik, jongeman 79 jaar (ha, ha, ha), zoekt (ja, echt, de ‘t’ stond erbij) dames voor correspondentie. Het verbreed (hier dus weer zonder de ‘t’) je horizon’, zo beargumenteerde “Ik” zijn zoektocht naar correspondentievriendinnen. Maar als je gezellig wilt corresponderen, hoeft de les over het verbreden van je horizon er toch niet bij? Dat weet iemand die hierop antwoordt dan toch zelf ook wel? En corresponderen kan ook met mannen, hè! Dus waarom alleen dames? 

 

Maar goed, we wisten als dames wel meteen dat we hier te maken hadden met een jongeman met humor en de wil om ons dus iets te leren. En dan is het aan mij om te reageren of niet.  

 

En zo waren er ook mensen die zelf aangaven dat ze er goed uitzagen, en zij hebben dat dan vaak ook als eis voor de reageerders. 

 

‘Goed uitziende vrouw, zoekt dito man om het leuk mee te hebben.’ Maar in zo’n geval zou ik dan, voor de zekerheid, eerst even een foto willen zien. Ik vind namelijk ook zelf dat ik er heel goed uitzie, maar ik weet zeker dat er mensen bestaan die het daar niet mee eens zijn. 

 

Of, nee… als ik heel eerlijk ben is het eigenlijk andersom. Ik ben heel erg onzeker over mijn uiterlijk, maar door mijn man krijg ik soms toch het gevoel dat ik er mag wezen. Kijk, dát is wat een goede relatie dus met je kan doen!

 

Ook andersom helaas, maar dan wordt het tijd om die partner die je naar beneden haalt dus weg te doen en een advertentie te gaan plaatsen. En dat je na zoiets dan wat eisen hebt, dat kan ik me ook wel weer voorstellen. Maar om die nou op voorhand al in die drie regels te vermelden waarmee je op zoek gaat; ik vraag me echt af of je dan misschien niet wéér de verkeerde keuze maakt.

 

Soms kan iemand oerlelijk lijken voor je buren, terwijl jij hem of haar bloedmooi vindt. Soms geeft iemand jou energie, terwijl hij (of zij) bij anderen de batterijen volledig doet leeglopen. Je hebt gevers en nemers. Je hebt afwachters en regelaars. Je hebt lolbroeken, somberaars, luie donders en actievelingen, en soms gaan die juist prima samen en stimuleren zij elkaar.

 

Maar om er nou meteen al bij te zetten ‘geen bbs’?!? Ik moest het even opzoeken, maar dat betekent dus: geen bril, baard of snor. Wat een eisen zeg. Ik kon er met mijn roze bril niet meer doorheen lezen, en werd door deze advertenties al meteen op mijn “tekortkomingen” gewezen, terwijl ik niet eens op zoek ben. Ik ben een al niet meer zo goed uitziende, niet meer zo piepjonge, volslanke vrouw van bijna 1.80m, die een bril draagt en helaas ook niet goed kan koken. Ik maak dus geen schijn van kans meer op de relatiemarkt als ik het zo lees. 

 

Nou, ja… dan “hou” ik het maar bij mijn huidige partner. Dan schrijf ik “Ik” ook maar niet. 

 

Jammer voor hem hoor. We hadden samen zo leuk onze horizon kunnen verbreden, en dat loopt ie dus mooi mis.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke