‘Ik zal blij zijn als mijn stiefzoon op kamers gaat’
Als Cynthia met haar vriend gaat samenwonen wordt ze ook de stiefmoeder van zijn zoon Milo. Maar hoe hard ze haar best ook doet, Milo accepteert haar niet.
‘Als ik voor de wasmachine de was aan het sorteren ben valt er een aansteker op de grond. Ik kijk verbaasd naar het kledingstuk dat ik in mijn handen heb. Het is de spijkerbroek van Milo, mijn stiefzoon van vijftien. Voor de zekerheid loop ik de wasmand nog even na, maar het is de enige broek dus het kan niet anders dan dat het buisje daaruit is gevallen is. Ik voel een enorme woede opkomen want Milo weet dondersgoed dat hij van ons niet mag roken.
Sinds de scheiding van zijn ex deelt mijn vriend de zorg voor hun zoon. Milo was nog heel jong toen zij uit elkaar gingen en de relatie tussen zijn vader en moeder is altijd moeizaam gebleven. Zeker toen ik met mijn vriend ging samenwonen was het niet makkelijk. Ik geloof dat Milo het maar lastig vond dat hij de aandacht van zijn vader nu moest delen met een stiefmoeder om wie hij niet gevraagd had. Wat natuurlijk ook niet hielp was dat zijn eigen moeder niet bepaald meewerkte. Ik had vaak het idee dat ze zich tegen Milo heel negatief over mij uitliet, terwijl ik toch echt niet de oorzaak van de breuk tussen haar en mijn vriend was.
Al jaren doe ik mijn best om het in de dagen dat Milo bij ons is gezellig te hebben, maar zo langzamerhand wordt dat steeds moeilijker. Vroeger kon hij een nogal nukkig en stuurs jongetje zijn en dat kon ik nog wel aan, maar inmiddels is hij een puber van vijftien en maakt hij ons het leven behoorlijk zuur. Hij gooit er met de pet naar op school, met als gevolg dat hij is blijven zitten, maar sinds de zomervakantie heeft weer geen klap uitgevoerd en haalt hij dramatische cijfers. Hij spijbelt veel en is laatst door een docent betrapt toen hij voor het schoolplein zat te roken. Maar straffen maakt op hem geen enkele indruk, het enige wat je terugkrijgt is een grote mond. Blijkbaar liegt hij ook als hij zegt dat hij niet meer rookt. De smoes zal wel weer zijn dat hij de aansteker voor een ander bewaart, maar ik ben natuurlijk niet op mijn achterhoofd gevallen.
Milo komt en gaat wanneer het hem uitkomt en hij is totaal niet meer voor reden vatbaar. Het kost ons heel veel energie want de sfeer in huis is om te snijden Als we ‘s avonds met elkaar aan tafel zitten te eten mondt dat altijd uit in ruzie en daar hebben mijn vriend en ik meer dan genoeg van. Toen hij laatst met zijn ex over de problemen van Milo wilde praten voelde ze daar helemaal niets voor want bij haar is er niks aan de hand en gedraagt hij zich prima. Het ligt allemaal aan mij.
Inmiddels heb ik mijn buik meer dan vol van het gedrag van Milo. Hij behandelt me als de poetsvrouw die toevallig ook in dit huis woont en daar ben ik niet van gediend. Toen hij afgelopen weekend weer voor een paar dagen hier was, maakte hij meteen duidelijk dat hij niet van plan was om er wat gezelligs van te maken want toen ik vroeg of hij zijn jas en weekendtas even in de gang wilde zetten negeerde hij me volledig. Toen ik even later naar buiten keek zag ik dat hij demonstratief in de tuin zat te roken. Ik had er gewoon de energie niet meer voor om er iets van te zeggen.
Ik vind het verschrikkelijk om toe te geven dat ik Milo liever zie gaan dan komen en ik ben altijd blij als hij na een paar dagen weer naar zijn moeder vertrekt. Dat geeft me tijd om weer bij te komen van de spanning die zijn aanwezigheid bij me oproept. Hij is nu vijftien en de komende jaren zal hij nog bij ons wonen. Maar eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot hij op kamers gaat en hier alleen maar af en toe in het weekend zal logeren.’
