Franska.nl

 

 

‘We waren heel nieuwsgierig wie de mensen waren die het huis naast ons hadden gekocht. Met onze oude buren hadden we niet veel contact, zij waren nogal op zichzelf. Op zich prima natuurlijk maar het leek me juist heel gezellig als we wat meer contact met elkaar zouden hebben hier op het woonerf. We zijn hier een paar jaar geleden komen wonen maar omdat onze kinderen al de deur uit zijn leer je niet zo snel meer nieuwe mensen kennen als je niet meer op een schoolplein of sportveld staat. 

 

Inmiddels is het gezin in het huis getrokken en laat ik zeggen dat het nogal kleurrijke types zijn. Hij is adviseur over zonne-energie en zij doet iets met reiki bij honden. Ze zijn erg bezig met het milieu en willen zo groen mogelijk leven, legde de buurvrouw uit toen ik haar de eerste keer zag om even kennis te maken. Van de mooi aangelegde tuin van de vorige eigenaar is niets meer over. Er ligt nu een grote composthoop, overal liggen dikke houten takken die de buurman in stukken zaagt om in de houtkachel te doen en er is een moestuin aangelegd. Volgens de buurvrouw eten ze liever wat ze zelf verbouwen, want dat is veel gezonder dan de groente die je in de supermarkt koopt. 

 

Een paar weken geleden was de buurman al vroeg buiten aan het timmeren. Aan het einde van de dag stond er een groot hok tegen de schutting van onze tuin. In eerste instantie dacht ik dat het voor de konijnen zou zijn die ze hun kinderen beloofd hadden. Maar tot mijn verbazing hoorde ik twee dagen later het gekakel van kippen. Zonder overleg met ons hebben ze opeens een stuk of tien kippen in dat hok gezet die de hele dag herrie maken en mijn man en ik worden er helemaal gek van. Sinds die kippen er zijn slapen we heel slecht. Zodra het licht wordt horen we die hennen al een soort brommend geluid maken dat steeds luider wordt en pas als de buren het hok open hebben gemaakt en de beestjes naar buiten kunnen, wordt het een klein beetje minder. 

 

Omdat ik freelancer ben, werk ik het grootste deel van de week vanuit huis en mijn werkkamer grenst aan mijn achtertuin en dus ook aan die van de buren. Nu zit ik dus de hele dag in het lawaai van die kippen en het begint me eerlijk gezegd steeds meer op mijn zenuwen te werken. Helemaal als een van hun drie honden buiten in de tuin loopt hoor ik naast hun geblaf en gegrom nu ook de kippen vaak hysterisch hard krijsen. Blijkbaar schrikken ze van die hond of is er wat anders aan de hand. Toen het voor de zoveelste keer gebeurde ben ik naar de buren gelopen om te vragen of ze eindelijk iets tegen die overlast wilden doen. 

 

Het is niet alleen het eindeloze gekakel waar ik me aan erger, ik vind de geur van de kippenpoep ook niet te harden. Het is een zure, doordringende, misselijkmakende lucht. En als dat nu al zo vervelend is als ik de ramen open heb staan om te ventileren, dan moet ik er niet aan denken hoe het komende zomer zal zijn als we weer in de tuin kunnen zitten. Moeten we dan maar binnenblijven vanwege de stank? 

 

De buurvrouw vond eigenlijk dat ik me niet zo druk moest maken. Het gaf haar juist een groot geluksgevoel dat de kippetjes lekker in haar tuin rondscharrelen en aan die geur zouden we vanzelf wel wennen. Zo zei ze het letterlijk. Maar als ze dan zo graag de boerin uit wil hangen, waarom moest dat dan in een nieuwbouwwijk in de Randstad waar mensen dicht op elkaar wonen? Waarom hadden ze dan geen boerderij ergens op het platteland gekocht? En alsof het nog niet genoeg is, zit er nu ook een haan in het hok wat de herrie nog veel erger maakt. En weer wuiven de buren deze abnormale overlast van tafel en geven ze me het gevoel dat ik gek ben. 

 

Nu zit ik dan maar de hele dag met een geluidwerende koptelefoon op mijn hoofd en de ramen dicht te werken wat echt heel vervelend is. Buurtbemiddeling heeft niks opgeleverd en de enige mogelijkheid die we nu nog hebben is dat de gemeente ertegen optreedt. Maar die willen eerst een dossier opbouwen, wat ook weer eindeloos lang gaat duren, dus daar heb ik weinig vertrouwen in. Het is gewoon pure burenterreur aan het worden en ik heb geen idee wat ik er verder nog tegen kan doen om het te stoppen.’