Ik wil die drie zoenen nooit meer terug
De anderhalve-meterregel verdwijnt binnenkort, maar wat doen we voortaan met die drie zoenen?
Van de week was ik op een persfeestje waar ik pas naar binnen mocht op vertoon van mijn vaccinatiebewijs. Om mij heen zag ik allemaal leuke vrouwen die elkaar blijkbaar kenden en lang niet hadden gezien. Er werd wat afgezoend en -geknuffeld en ik keek een beetje benauwd om me heen of er toevallig iemand was die mij om de nek wilde vliegen.
Want hoewel ik nogal van de aanrakerige soort ben bij mensen die ik wel goed ken, houd ik niet zo van de zoenen met vreemden. Hartstikke leuk als ik je leer kennen, maar om me na vijf minuten al om de hals te vallen, daar ben ik niet zo van. Voor mij was het de afgelopen maanden dan ook eindelijk eens niet zo moeilijk om vreemden en vage kennissen uit mijn aura te houden.
Die anderhalve meter was zo gek nog niet na oud en nieuw. Vol afgrijzen dacht ik terug aan de periode dat ik secretaresse was van de directeur van een bedrijf en het hele management had bedacht om mij bij de nieuwjaarsreceptie en masse te komen zoenen. Behalve de twee vrouwen uit het team; het hoofd Finance en de baas van de communicatie gaven me alleen veelbetekenend een knipoog en een hand. Nog zie ik Frits op me afkomen met zijn bleke gezicht en klamme handen. Hij greep ieder jaar zijn kans en plantte dan drie vochtige zoenen op mijn wangen. Natuurlijk was ik de week erna verkouden, geen wonder met het uitwisselen van al die bacillen.
Ik heb ook heel aardige kennissen die we af en toe op borrels tegenkomen en de man van dat stel wil ook altijd het hele programma. Er is geen ontkomen aan zijn grijperige grote handen en het liefst pakt hij mijn hoofd beet zodat ik geen kant meer op kan. Dat ik volledig verstijf heeft hij niet eens in de gaten. Begrijp me niet verkeerd, dit is absoluut geen gevalletje #metoo want hij is een allerliefste man en doet dit puur uit genegenheid, maar van mij hoeft het niet zo nodig.
Binnenkort vervalt de anderhalve-metermaatregel waar ik me de afgelopen maanden prima achter kon verschuilen. Maar hoe kom ik van die drie zoenen af? Want die hoeven eerlijk gezegd van mij nooit meer terug te komen.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
