Ik wil dat mijn schoonmoeder haar sleutel inlevert
Nog niet zo lang geleden is Hanneke bij haar vriend ingetrokken. Maar soms heeft ze nog steeds het idee dat ze op bezoek is.
‘Het is al tegen de middag als ik eindelijk naar beneden loop om te gaan ontbijten. Mijn vriend Joost zit zwijgend de krant te lezen en kijkt niet op als ik de keuken binnenstap. Zuchtend loop ik met mijn koffie de keuken uit en ga op de bank in de woonkamer zitten.
Hoe anders voel ik me nu dan twee maanden geleden toen ik definitief bij Joost kwam wonen. Het was een enorme stap voor me om mijn huurwoning achter te laten en bij Joost in zijn koophuis in te trekken. Maar ik wist het zeker. Joost was de man voor mij. Na een paar mislukte relaties was het een verademing om samen met hem te zijn. Omdat we nogal ver bij elkaar vandaan woonden hebben we elkaar langzaam beter leren kennen. Het ene weekend logeerde ik bij hem en het andere hij bij mij. Ook in de vakanties hadden we het goed samen en toen hij vroeg of ik het aandurfde om bij hem in te trekken zei ik natuurlijk volmondig ja. Twee maanden geleden stond ik met mijn spullen bij hem op de stoep. Lachend droeg hij me heel romantisch over de drempel. Vanaf nu is mijn huis ook jouw huis, zei hij. Maar hoe anders is dat nu.
Al vrij snel nadat ik bij Joost was ingetrokken kwam ik erachter dat zijn moeder een sleutel van de woning heeft en als ze bij haar zoon langs wil gaan laat ze zichzelf daarmee binnen. De eerste keer dat dat gebeurde was ik alleen thuis en schrok ik heel erg toen er opeens iemand in de woonkamer stond. Joost was naar de sportschool en had niet gezegd dat ze zou komen.
Blijkbaar vond mijn schoonmoeder het heel gewoon dat ze onaangekondigd voor mijn neus stond. Ik was perplex, maar vroeg toch maar beleefd of ze koffie wilde. Later, toen Joost weer thuis was, vroeg ik hem of zijn moeder dat wel vaker deed. Verbaasd keek hij me aan. Zijn eigen moeder hoefde toch zeker geen afspraak te maken als ze even langs wilde komen? Dat vond ik erg ongemakkelijk, want waarom zou ze dat niet even kunnen doen? Ik woonde hier nu toch ook?
Maar zijn moeder bleef gewoon komen wanneer het haar uitkwam en Joost vond het blijkbaar prima. De afgelopen week stond ze zelfs een keer plotseling in de woonkamer toen Joost en ik juist dicht tegen elkaar op de bank lagen te zoenen. Ik geneerde me rot toen de deur openging en zij op de drempel stond. Joost kon er wel om lachen, maar voor mij voelde het erg vervelend. Wat nou als we al naakt in de slaapkamer waren, was ze dan naar boven gelopen om te kijken waar we waren? Maar toen ik dat later tegen Joost zei werd hij zelfs een beetje kwaad. Zijn moeder was altijd welkom en nee, ze hoefde hem niet van tevoren in te lichten of een afspraak te maken. Waar ik al bang voor was gebeurde: ik voelde me een gast in het huis van mijn vriend. Want ik kreeg steeds meer het gevoel dat mijn grenzen niet gerespecteerd werden. Niet door mijn schoonmoeder, maar ook niet door mijn vriend.
Gisteren was de maat vol. Juist op het moment dat Joost en ik er weer woorden om hadden hoorde ik het slot van de voordeur. Toen ze de woonkamer inliep vroeg ik haar in een impuls of ze alsjeblieft meteen rechtsomkeert wilde maken en de sleutel op het kastje in de gang wilde leggen. Ik was er zo klaar mee. Joost en ik kregen enorme ruzie en op een gegeven moment ben ik naar de slaapkamer gelopen om tot mezelf te komen. Huilend ben ik in slaap gevallen, maar toen ik vanmorgen wakker werd zag ik dat Joost ’s nachts niet naast me had gelegen.
En nu zit ik op de bank, de koffie is inmiddels koud. Ik zal toch naar de keuken moeten om het gesprek met Joost aan te gaan. Ik wil dat mijn schoonmoeder de huissleutel inlevert en voortaan gewoon even aanbelt. Dat zij mijn grenzen niet respecteert vind ik tot daaraantoe, maar dat mijn vriend mij daar blijkbaar niet in wil steunen, is in mijn ogen onvergeeflijk.’
De naam van Hanneke is gefingeerd, haar echte naam is bekend bij de redactie.
Wil jij ook je verhaal kwijt? Mail het dan aan ons via info@franska.nl
