Ik weet nog niet zo goed wat ik ermee wil
Ik luisterde laatst, terwijl ik aan het wandelen was, naar de podcast van Kasper van Kooten.
Ik weet nog niet zo goed wat ik ermee wil. De markt is zo groot dat het kennelijk wel een succes zou moeten zijn, zou je denken. Maar toch hoor ik maar zelden de succesverhalen. Dus ik sta er niet om te trappelen, geloof ik.
Ik heb er alle vooroordelen tegen die ik van iedereen hoor. Ik wil iemand tegenkomen in het echte leven. Gewoon, zo per ongeluk, bij de supermarkt terwijl je allebei die ene avocado probeert te pakken en dan ongemakkelijk naar elkaar glimlacht. Of de blik die je van iemand vangt aan de andere kant van het restaurant, die dan net iets te lang blijft hangen. Iemand die je een paar dagen na elkaar toevallig op verschillende plekken tegenkomt en die je adem doet stokken. Of misschien wel gewoon iemand die ik al heel lang ken en dan ineens met andere ogen begin te zien.
Al met al: ik heb het niet zo met dating-apps. Ik heb, net als de meerderheid van de vrouwen denk ik, het romantische beeld dat een liefde toevallig moet ontstaan. Dat de vlam in de pan moet slaan. Ik wil zijn stem horen, zien hoe hij loopt, waarnemen hoe hij tegen anderen doet. Hoe hij ruikt, hoe zijn huid aanvoelt terwijl ik per ongeluk even heel kort zijn hand aanraak.
Ik luisterde laatst, terwijl ik aan het wandelen was, naar de podcast van Kasper van Kooten. Hij heeft een column en een podcastserie gemaakt over zijn bevindingen op datingapps. Heel grappige verhalen, maar ik geloof dat ze me alleen maar sterken in het idee om het nog een tijdje voor me uit te schuiven. Alleen al het feit dat ik het niet prettig vind, maakt natuurlijk dat je niet ontspannen zit tijdens zo’n eerste date, lijkt me. Een soort sollicitatie.
En de foto’s op die dating-apps zijn ook allemaal hetzelfde. Allemaal met een zonnebril op (waardoor je niet de ogen kan zien, en die zeggen op een stilstaand beeld nou juist het meest), dan volgen de foto met de motor, eentje in sportieve outfit, eentje op een feestje of terras (in ieder geval met een glas in de hand) en dan ten slotte nog met een kind of huisdier. Het is bijna lachwekkend om te zien hoe stereotype de presentatie is.
Dus, zo overpeinzend ben ik eruit. Ik weet eigenlijk heel goed wat ik wil. Dating-apps zijn niets voor mij.
Door: Saskia Geraerts
Na een turbulente periode waar alles wat vaststaand leek op losse schroeven stond nam psychologe Saskia Geraerts van Houten het dappere besluit om naar Mallorca te verhuizen. Hier geeft ze haar leven opnieuw vorm. Af en toe komt ze nog naar Nederland voor werk, onder andere op tv en als spreker.
