Franska.nl

 

Haar man is sinds anderhalf jaar met pensioen, Nicole zelf werkt nog parttime. Maar sinds Frenk niet meer hoeft te werken, vliegen de kilo’s eraan — en wordt Nicole niet meer echt opgewonden van hem.

 

‘Frenk en ik zijn altijd wel bourgondische typetjes geweest. We zijn nu veertig jaar samen en zorgden er wel voor dat we vaak genoeg het leven vierden. Zo noemden we het dan. We hadden niet altijd een reden nodig om uitgebreid uit eten te gaan of om een mooie fles wijn open te trekken. Dan zeiden we gewoon dat we het leven vierden.

 

Maar we zijn ook altijd wel actief geweest. We zijn allebei lid van de tennisclub en spelen we zo’n twee keer per week. Of nou ja, spelen… speelden. Ik tennis nog steeds twee keer in de week, maar voor Frenk is het alweer best lang geleden dat hij z’n gezicht op de baan heeft laten zien. In het clubhuis zien ze hem vaak genoeg namelijk, daar zit hij vaak avonden te kaarten en te borrelen.

 

Sinds Frenk met pensioen is, laat hij alles wat meer hangen. Letterlijk en figuurlijk. Nou kan ik me dat wel voorstellen, ik denk dat ik zelf ook eerst lekker helemaal niets ga doen als ik met pensioen ga. Maar de borrels worden er niet minder op, de etentjes ook niet en de lichaamsbeweging wordt er juist wél minder op. Ik durf niet te zeggen hoeveel kilo Frenk is aangekomen sinds hij gestopt is met werken, maar het is echt behoorlijk veel.

 

Zijn omgeving maakt er vooral grapjes over. ‘Zo Frenk, jij geniet wel lekker van het leven hè!’, wordt er dan vaak gezegd. Dan lachen we er maar samen om – ik als een boer met kiespijn. Maar dat heeft Frenk niet door, die ziet oprecht geen probleem in zijn levensstijl. Ik heb al een aantal keer geprobeerd met hem hierover te praten, want het is helemaal niet gezond hoe hij op dit moment leeft.

 

En los van het feit dat het ongezond is, vind ik het nog erger dat ik hem echt niet aantrekkelijk meer vind. Zo’n half jaar geleden stapte hij de slaapkamer in terwijl ik in bed lag en kon ik het niet helpen om te denken ‘wat ben je eigenlijk ontzettend dik’. Meteen voelde ik me schuldig hierover, maar het is helaas wel de waarheid. Frank was altijd al wel iets aan de gezette kant, maar hij heeft nu echt behoorlijk overgewicht.

 

Daardoor is de intimiteit tussen ons zoveel minder geworden. In het begin probeerde ik mezelf er nog wel toe te zetten, maar ik merk dat dat me zo is gaan tegenstaan. Hem een zoen geven; ik word echt niet meer vrolijk bij die gedachte. Dit heb ik natuurlijk niet letterlijk zo tegen hem gezegd, maar wel dat ik vind dat er iets moet veranderen. Heel fijn voor hem dat hij lekker geniet van zijn pensioen, maar je vrouw gelukkig houden hoeft toch ook niet op te houden?

 

Hij belooft telkens weer dat hij wat gaat veranderen aan zijn levensstijl, maar ondertussen zie ik geen verschil en vliegen de kilo’s er maar aan. Door het gebrek aan intimiteit worden de ergernissen tussen ons ook alleen maar groter. Frank vindt mij chagrijnig, en daar heeft hij gelijk in. Ik erger me namelijk ook, aan hem. Aan al die overtollige kilo’s.’

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’