Franska.nl

‘Ik vertrok bij de Scientology kerk en dit is mijn ervaring’

Eén van de meest intrigerende en fascinerende cults ter wereld vind ik toch echt de Scientology kerk.

 

En nee, dat is geen spelfout: ik ben inderdaad van mening dat dit een cult is. Vanwege mijn sterke mening over Scientology werd ik uitgenodigd om langs te komen bij hun vestiging in Amsterdam (waar ik op ben ingegaan) en daar werden mijn vermoedens alleen nog maar meer bevestigd. Het heeft ook iets grimmigs: de mensen die daar werken zijn zó gebrainwasht. Gewoon weldenkende personen die daadwerkelijk geloven dat de mensen naar de wereld werden gebracht door een buitenaardse leider. En nee, dit verzin ik niet. Daarnaast zijn ze doodsbang voor homoseksualiteit en worden ze momenteel aangeklaagd voor mensenhandel en dwangarbeid.

 

De mensen die weg willen bij de kerk of die homoseksueel zijn of — de horror — bij een psycholoog lopen (of in het algemeen slecht zijn voor de kerk) worden vervolgens een Suppressive Person en dan mag niemand in de kerk meer tegen hen praten. Onderstaande personen zijn dat dus, want het is hen gelukt om te kerk te ontvluchten, en op Reddit doen ze hun verhaal.

 

Side note: de Sea Org staat voor Sea Organization en is de hoogste organisatie binnen de kerk.

 

1. ‘De druppel voor mij, als een Sea Org-lid, was toen actrice Leah Remini naar buiten trad met haar ervaringen. De meeste Scientology-werknemers hebben geen toegang tot internet en televisie dus die maakten dat niet mee, maar mijn omgeving begon er steeds meer over. Ik heb geluk gehad dat ik binnen de Sea Org een positie had waarmee ik contact mocht hebben met de buitenwereld en met de medewerkers, en zo kwam ik erachter dat heel veel dingen gewoon leugens waren vanuit de Scientology kerk.

 

Simpel gezegd was het tien jaar lang mijn werk om met mensen die weg wilden uit de kerk te dealen, en na al die tijd kon ik het ook niet meer ontkennen dat we gewoon leugens aan het verspreiden waren. Eigenlijk is het één brok misbruik dat continu wordt verborgen door de Sea Org-leden en medewerkers.’

 

2. ‘Toen ik zei dat ik wilde vertrekken werd ik meteen in een isoleerkamer gezet waar 24/7 beveiliging stond en daar hebben ze maandenlang gehouden en op me ingepraat dat ik moest blijven. Ze hadden een valse naam op mijn dossiers gezet, zodat niemand wist dat ik daarbinnen zat. Ik gok dat het drie maanden heeft geduurd, maar het voelde veel langer. Pas toen mijn man en mijn moeder zich af begonnen te vragen waarom ze me niet konden zien en ik weigerde terug te gaan bij de kerk, hebben ze me laten gaan.’

 

3. ‘Pas nadat ik was vertrokken hoorde ik van één van mijn beste vrienden over de zelfmoord van haar man. Ik werkte bij de kerk en had hem onder mijn hoede. Ik wist dit niet eens; mij werd verteld dat hij bij de kerk was vertrokken en zijn vrouw ook. Ik wist niet eens dat hij dood was, want we mogen geen contact hebben met mensen die weggingen bij de kerk. Van alle leugens die ze me hebben verteld heeft deze me echt gebroken en sindsdien vraag ik me af of er meer mensen overleden zijn zonder dat ik het weet; zelfmoorden komen namelijk heel veel voor bij Sea Org-leden.’

 

4. ‘Ik was begin twintig toen ik bij de kerk kwam, ik was dom en besloot iets ‘radicaals’ te doen en bij een cult te gaan. Ik geloofde niet eens in wat ze verkondigden. Ik trouwde met een vrouw uit de kerk en we kregen samen een kind. De stomste klusjes moest ik doen: buiten folders uitdelen en uiteindelijk moest ik maandenlang leidingen schoonmaken met een tandenborstel. Dat is mijn breekpunt geweest, ze hadden me nooit alleen moeten laten. Toen de beveiliger met pauze was ben ik ontsnapt. Ik heb het mijn vrouw niet verteld tot ver nadat ik weg was, en zelfs toen moest zij van de kerk nog proberen om me terug te halen. Mijn ervaring was dat je als een gratis werkpaard wordt gebruikt. Mijn vrouw spreek ik niet meer en mijn kind is gelukkig inmiddels ook weggevlucht.’

 

5. ‘Mijn breekpunt was best wel duidelijk: ik realiseerde me op een dag dat ik in mijn werk als lid van de Sea Org per dag meer leugens vertelde dan dat ik de waarheid sprak. Dat wilde ik niet, en dat was ook nooit een reden om bij Scientology te gaan. Die dag besefte ik dat ik dit niet langer meer kon doen.’

 

6. ‘Ik zat in de kast terwijl ik bij de Scientology kerk zat, ook toen ik nog heel jong was. De gelegenheid om vrienden te maken was er niet echt: ik was alleen maar aan het werk voor de Sea Org. Toen ik bij die Sea Org wegging kwam er een roddel naar buiten dat ze me hadden ontslagen omdat ik een romantische relatie had met een andere man die daar werkte. Ik probeerde daarna wel vrienden te maken, maar hoe meer die roddel werd verspreid, hoe minder mensen weigerden met me te praten. Homoseksualiteit wordt door de Scientology kerk gezien als een ergere misdaad dan kindermisbruik, verkrachting of drugsgebruik. Het enige wat erger is dan homoseksueel zijn, is behandeld worden door een psycholoog of psychiater. Ik spreek nu niemand meer van de kerk en ik ben blij dat ik ben ontsnapt en nu een leven leid als een gelukkig getrouwde homoseksuele man.’