Ik lag dubbel dit weekend
‘De humor lig op straat, meneer Sonneberg.’ Ken je die nog? Dat verhaal van Wim Sonneveld? Nou, bij ons lag de humor dit weekend gewoon op de vloer in huis.
Ik hou ontzettend van muziek en ik ben gezegend met een man die dat minstens zo erg heeft als ik. Komt goed uit dus. En we zitten ook nog eens zo ongeveer op dezelfde golflengte qua smaak. Nogal breed ook, die smaak. Dat gaat van Bach tot Blues en van Schlager tot pianoconcert. Dit weekend hadden we een avondje soul; James Brown knetterde keihard door het huis.
Onze katten Missi en Sippi warener al vanaf dag twee aan gewend. Ik heb dat ieniemienie kleine Missi-beestje de eerste keer dat ie m’n man hoorde zingen wel vol verwondering met een verbaasd heen en weer gaand kopje en bewegende oortjes zien zitten kijken en luisteren, maar daarna was het ‘business as usual’.
Sinds dit weekend vermoed ik zelfs dat we de meest muzikale kat van het land in huis hebben. Ik keek om terwijl James Brown z’n best aan het doen was en zag een slapende Sippi met de pootjes op de maat van de muziek heen en weer wiebelen. Of wil je soms beweren dat die van jou er nog meer van kan qua muziek? Ik zie het graag even.
Sippi in de weer:
En ja, ze liggen vaak zo op hun rug, schijnt bij dit ras te horen.
Door: Franska
