Ik hoor mezelf ineens weer schaterlachen
De afgelopen jaren gingen voor mij, zacht gezegd, niet over rozen.
Het verlies van mijn Grote Liefde en daarbovenop een ernstige ziekte en ten slotte, meest recentelijk, het overlijden van mijn vader. Het waren me de jaren wel.
In de zomer nam ik het besluit om naar het buitenland te verhuizen. Ik wilde dat alle rottigheid niet voor niets was geweest. Dan maar vanuit het nieuwe stukje van mijn leven, waar ik nooit had gedacht te komen te staan, een radicale beslissing nemen. Mijn optimisme en energie zijn twee dingen die in de afgelopen jaren wel overeind zijn gebleven, al waren ze soms ver te zoeken. Gelukkig heb ik heel lieve vrienden en vriendinnen en familie die me er steeds liefdevol op bleven wijzen dat die echt nog wel ergens lagen, als ik ze zelf niet meer kon vinden. ‘Komt goed, stoertje’, waren de gevleugelde woorden die mijn beste vriend dan zei en waar ik zoveel houvast aan had.
En net als wanneer na een lange winter de eerste bloemetjes weer hun tedere en kwetsbare kopjes boven de grond steken en de zachte, bleke pastelkleurtjes nog moeten wennen aan de nieuwe warmte, zo gingen ook mijn humeur en zelfvertrouwen stapje voor stapje de goede kant op. Begon ik er langzaam in te geloven dat vriend H het bij het rechte eind had. En dat het inderdaad allemaal goed ging komen.
Want warempel: mijn oversteek naar het eiland, het veelvuldig in de zon zijn, het mediteren en yogaen, en heel, heel veel wandelen en buiten zijn, blijken inderdaad hun vruchten af te werpen. Ik word vrolijker, blijer. Gelukkiger. Kijk weer vooruit en heb zelfs weer zin in de toekomst. De toekomst die zo anders is dan ik ooit had gedacht. Nooit had ik me kunnen voorstellen dat ik op dit punt in mijn leven op deze plek zou staan. Maar ik ben vastbesloten om van de herfst van mijn leven het allermooiste seizoen te maken.
En misschien is herfst wel niet het goede woord. Het voelt meer als een Indian summer. Als van die onverwacht mooie warme dagen, terwijl je eigenlijk dacht dat die al voorbij waren. Ineens hoor ik mezelf weer schaterlachen, ik reken me rijk met de lieverds die in mijn leven zijn gebleven en met de onverwachte nieuwe contacten die ik opdoe en die mijn leven verrijken en kleur geven. Wat ben ik eigenlijk een bofferd. Heerlijk die seizoenen.
Door: Saskia Geraerts
Na een turbulente periode waar alles wat vaststaand leek op losse schroeven stond nam psychologe Saskia Geraerts van Houten het dappere besluit om naar Mallorca te verhuizen. Hier geeft ze haar leven opnieuw vorm. Af en toe komt ze nog naar Nederland voor werk, onder andere op tv en als spreker.
