Ik heb iets opgebiecht
Eens een snoepkous, altijd een snoepkous. Al zijn er dingen waarvoor ik deze zonde niet meer zou begaan. Zonde? Ik weet het, als het over snoepen en lekker veel eten gaat, is het woord zonde op Franska.nl verboden. Tuurlijk weet ik dat. Heb ik zelf ingesteld die wet. Maar hier gaat het dus echt om een zonde.
En wel om deze, lees maar
Als ik een zak drop of snoep heb, moet ie leeg en op. Een chocoladeletter, een zakje marsepein of borstplaat, pak koekjes? Je kunt het maar beter zo snel mogelijk opeten. Dat schijnt ergens bij mij in m’n geven geplant te zijn. Want dan is het maar weg. En opgeruimd staat netjes. Of zo. Een echt goede reden heb ik er niet voor, zoals je wel merkt.
Mijn lieftallige zus daarentegen, is van een hele andere afdeling. De afdeling ‘wie wat bewaart, die heeft wat’. Of zo. Jaargangen aan vakantie-snoepzakken en sint-snoep werden vroeger in haar kast tussen de kleren bewaard. Hoezo tussen de kleren? Nou, heel gewoon, we hadden geen andere kast. En als ik nu (88 jaar later) wel eens stiekem in haar kast gluur, zie ik dingen, waarvan ik me afvraag hoe ze het voor elkaar krijgt om dat te kunnen bewaren.
Op een gegeven moment, 88 jaar geleden dus, minstens een half jaar na Sinterklaas, trok ik het niet meer. Als kinderen deelden we een kast en elke keer als ik daar een rokje of hempje uit pakte zag ik die zak met gevulde fondant kikkers liggen.
Dus…wat deed ik. Ik ging in de kast staan, trok de deur achter me dicht en hap hap at in het donker een kikker op. Nooit iemand iets van gemerkt, nooit iets van gehoord. Maar die kikker bleef van binnen aan me knagen. De klojo. Gestolen goed gedijt niet. Na een jaar of 15 heb ik het eerlijk opgebiecht. Toen was het eigenlijk al een grap natuurlijk. Maar sindsdien gaat er dus wel elk jaar zo’n kikker naar m’n zus. Om het af te kopen. Of goed te maken. Of zo. Moet ik nu dus nog heeeeel snel even zo’n beest zien te scoren ergens, want ik zie haar vanavond.
Waarrrr? De Jumbo?
Door Franska
Fotografie sfeerbeeld: Carmen Vos. Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
