‘Ik heb geen geld voor de dieetwensen van mijn familie’

 

Melanie viert dit jaar voor het eerst kerst zonder haar ex-man. Haar familie heeft haar heel lief opgevangen, en zorgde ervoor dat ze aankomende kerst niet eenzaam hoeft te zijn. Maar daar zit wel een groot nadeel aan…

 

 

‘Volgend jaar zal ik moeten verhuizen uit dit huis, waar ik heb gewoond met mijn ex-man. Het is een groot huis, zeg maar gerust gigantisch, en veel te groot voor in mijn eentje. Maar de scheiding is nog niet helemaal rond en tot die tijd kan ik er in ieder geval nog wonen.

 
Ik zag best wel op tegen deze eerste kerst alleen. Gelukkig is mijn familie erg lief voor me, en hebben ze ervoor gezorgd dat ik elke avond onder de pannen ben. Vanwege de ruimte is er besloten dat het in mijn huis gevierd zal worden. Daar kwam dan ook meteen bij kijken dat ik dan degene ben die het grootste deel van het koken voor haar rekening neemt. Vind ik op zich niet erg, en de rest neemt ook wat mee, maar sinds mijn ex-man bij me weg is zit ik er wat minder warmpjes bij dan mijn familie denkt.

 
Mijn man had altijd de goede baan, ik werkte parttime. Dat hebben we toen zo afgesproken en daar hadden we allebei vrede mee. Ik kreeg van hem wat ik maar wilde: kleding, uit eten, vakanties… Hij was altijd supermakkelijk met geld en ik mocht het allemaal van hem uitgeven. Sinds we uit elkaar zijn is dat natuurlijk opgehouden. Ik krijg uiteindelijk wel partneralimentatie, maar momenteel zijn we niet echt on speaking terms dus is dat nog niet besproken.

 
Mijn parttimebaan vind ik leuk, maar verdient niet bepaald goed. Drie avonden een maaltijd koken voor vier man hakt er dus best wel in. Zeker omdat mijn moeder vegetariër is, mijn vader allesbehalve (die moet en zal vlees eten), en mijn zus glutenvrij eet. Zelf ben ik een alleseter en ook al kan ik prima koken, ik heb niet zoveel verstand van lekkere glutenvrije gerechten. Vegetarisch kook ik bijna nooit.

 
Nu begint de tijd te tikken en moet ik inkopen gaan doen voor het kerstdiner, maar ik kom gewoon echt niet uit met het geld. Ik vind het zo gênant om het aan mijn moeder te vragen — ik ben een volwassen vrouw! Ook heeft zij al hartproblemen en weet ik zeker dat ze zich hartstikke zorgen gaat maken als ik haar iets laat merken van mijn geldproblemen. Want ik zal op een gegeven moment uit dit huis moeten, en ik weet ook nog niet hoe ik iets nieuws zal kunnen betalen. Dat zijn voor mij zorgen voor later, maar daar zit ik natuurlijk ook nu al wel mee…

 
Bij mijn zus hoef ik niet aan te kloppen. Zij en ik hebben nooit echt een goede band gehad en zij was altijd jaloers op mijn relatie. Toen mijn man bij me wegging kreeg ik ook weinig medeleven van haar. Ik had zelfs ergens het idee dat ze het wel genieten vond. Pure jaloezie. Onze omgang is vriendelijk, maar ik zal nooit bij haar aankloppen als ik ergens mee zit.
 

Moet ik dan toch maar mijn man contacten om extra geld te krijgen voor de feestdagen? Hij heeft mij verlaten voor een ander, waardoor ik eigenlijk wel vind dat ik er recht op heb. Ik heb immers ook niet om deze situatie gevraagd.’