Ik gaf toe omdat ik hem niet kwijt wilde raken
Als haar relatie in zwaar weer komt doet haar man haar een voorstel dat Dineke niet kan weigeren…
Toen ik Jacob een paar jaar geleden leerde kennen viel ik als een blok voor hem, een vrije geest in een stoer motorjack die graag zijn eigen gang ging. Hij kwam en ging zoals het hem uitkwam. Ik vond hem spannend, heel anders dan de vriendjes die ik daarvoor had. Dat hij af en toe een ander had, daar wilde ik niet moeilijk over doen. Net zo min als over de diepe vriendschappen, zoals hij ze noemde, die hij had met andere vrouwen.
Na een jaar vroeg Jacob of ik met hem samen wilde wonen, dat gaf mij het gevoel dat hij echt voor mij koos en zijn vriendinnen uit zijn leven zouden verdwijnen. Ik was dolgelukkig, want ik had het idee dat ik eindelijk de man van mijn leven had gevonden. Dat ik graag en kind wilde wist Jacob ook en toen onze dochter werd geboren was mijn leven eindelijk compleet.
Maar ik merkte aan Jacob dat hij onrustig werd. Alsof zijn nieuwe leven met mij en de baby hem benauwde. Toen ik het eindelijk aandurfde om hem ernaar te vragen zei hij dat hij zijn vrijheid terug wilde. Niet dat hij niet meer van me hield of blij was dat hij vader was geworden, maar hij wilde meer want hij vond het lastig om monogaam te zijn en zich exclusief aan mij te binden. Voor hem voelde het onnatuurlijk om alleen met mij te zijn terwijl er nog zoveel andere interessante vrouwen zijn. Hij wilde meer ruimte en dat zou onze relatie alleen maar sterker maken, zo verzekerde hij mij.
Diep vanbinnen was ik altijd bang dat hij niet alleen voor mij zou blijven kiezen, maar we hadden het toch goed samen, ook op seksueel gebied? Alleen was het al te laat, want hij bekende dat hij al een tijdje iemand anders zag en daar graag open en eerlijk over wilde zijn. Hij gunde mij ook die vrijheid en zou het mij daarom nooit verbieden om een relatie met een andere man te beginnen.
Alles in mij schreeuwde dat ik dit niet wilde, alleen dat durfde ik niet hardop te zeggen. Het eerste weekend dat hij alleen weg wilde wist ik dat hij naar een ander ging. Ik wilde het niet weten en stak mijn kop in het zand door mezelf wijs te maken dat hij alleen maar ergens naartoe ging om tijd voor zichzelf te hebben. Om op te laden voor het nieuwe drukke leven dat hij nu met mij en onze dochter heeft.
Maar toen Jacob weer thuiskwam wilde hij eerlijk zijn en mij vertellen wat hij had meegemaakt. Ik heb het echt geprobeerd om naar hem te luisteren, om te begrijpen waarom hij dit wilde, maar ik kon het niet en liep huilend weg. Verbaasd zei dat het hem puur en alleen om de seks ging, niet om een diepere verbintenis zoals wij hadden. Maar ik werd gewoon misselijk van het idee van een vreemde geur op zijn huid en andere handen dan de mijne die zijn lichaam streelden en daarom ik zei hem dat ik het er nooit meer over wilde hebben. Hij moest maar doen wat hij niet laten kon.
Dat is nu een jaar geleden en ik ga er langzaam aan kapot. Jacob houdt vol dat hij nu veel gelukkiger is, maar wil niet zien dat ik het niet langer meer trek dat hij niet trouw is aan mij. Ik gaf toe omdat ik hem niet kwijt wilde raken, maar hard ik het ook probeer, ik kan er niet mee doorgaan omdat ik nu mezelf aan het verliezen ben…
