‘ik ben bang dat mijn man me niet meer aantrekkelijk vindt’
Hetty is nog altijd samen met haar jeugdliefde Harm. Hun twee kinderen zijn inmiddels het huis uit, dus ze zijn weer met z’n tweetjes.
Sinds Hetty een jaar of vijf geleden wat is aangekomen, twijfelt ze over allerlei dingen, met name hun relatie.
‘Vijf jaar geleden had ik een niet al te best jaar. Ik werkte al vijftien jaar als tandartsassistente, met veel plezier, en ineens wilden ze van me af. De praktijk ging zich samenvoegen met nog twee andere praktijken en mijn functie werd daardoor overbodig. Dat mijn plek werd opgevuld door twee veel jongere en mooie meiden, dat stak behoorlijk. Daarnaast viel ik in een behoorlijk gat: wat moest ik nu?
Gelijk ben ik druk gaan solliciteren, maar mijn angst werd al snel werkelijkheid: het zou nog een behoorlijke klus worden om een leuke nieuwe baan te vinden. Ik had mijn leeftijd niet mee en vaak viel de keuze toch op jongere kandidaten. Daarnaast heb ik nooit een opleiding afgerond en bestond mijn cv alleen maar uit werkervaring. Dat zorgde er ook nog eens voor dat de keuze niet snel op mij viel.
In die moeilijke periode ben ik zo’n vijftien kilo aangekomen, wat enorm veel is, zeker omdat ik al niet zo lang ben. Ik at m’n stress en zorgen weg. Harm was ontzettend lief voor me, hij wist heel goed hoe leuk ik mijn baan vond en dat niet werken helemaal niets voor mij was. Maar ook hij kon me niet laten stoppen met eten. Als hij sliep ging ik er ’s nachts toch nog vaak uit om nog wat te snacken. De kilo’s vlogen eraan dus en daar baalde ik dan weer zo van. Het was echt een negatieve spiraal waarin ik terecht was gekomen.
Na een jaar vond ik dan eindelijk een nieuwe baan. Ik was zó blij! En ik had al bedacht: met een baan komt er weer ritme en ga ik die kilo’s kwijtraken. Maar inmiddels zijn we vier jaar verder en er is nog geen grammetje vanaf. Erger nog, er is alleen maar meer bijgekomen. Ik voel me elke keer zo lelijk en ben teleurgesteld als ik in de spiegel kijk.
Ons seksleven heeft daar ook nogal onder geleden, toen ik vijf jaar geleden zoveel begon te eten. Harm zei — en zegt nog steeds — dat hij me echt wel mooi vindt, maar ik zie in zijn ogen dat hij het niet meent. Seks hebben we nauwelijks meer, sindsdien. Tegenwoordig is ons seksleven eigenlijk niet-bestaand. Daarmee is ook de intimiteit verdwenen. Ik weet dat dat aan mij ligt – ik heb hem afgestoten met mijn gedrag en mijn figuur.
Ik wil zo graag van dit overtollige gewicht af, maar het maakt me ook bang. De gedachte is nu zo geworteld dat Harm me niet meer aantrekkelijk vindt vanwege mijn gewicht, maar misschien ligt het helemaal niet daaraan, misschien is hij wel echt op mij afgeknapt. Dan kan ik afvallen wat ik wil, maar dan los ik het ook niet op.
Harm weet van mijn onzekerheid en probeert me vaak gerust te stellen dat hij van me houdt en me prachtig vindt. Maar ik zie het gewoon: hij meent het niet meer. De liefde die vroeger in zijn ogen zat is weg, en dat is helemaal mijn eigen schuld. En ik wil dat zo graag terugkrijgen, die grote liefde die er tussen ons was. En ik wéét dat dat bij mij moet beginnen. Ik ben ergens gewoon te bang om daadwerkelijk iets te veranderen.’
