Ieder zijn meug, zei de boer en hij at knollen
Ken je die uitdrukking? Mijn moeder gebruikte die vroeger weleens als er iets geks op tafel werd gezet of als het over koolraap ging (lustte ze niet).
Zouden we die spreuk niet in ere kunnen herstellen? Dat mensen gewoon lekker zelf uitmaken wat ze eten? In plaats van we moeten minder dit, we moeten meer dat en we moeten bij voorkeur allemaal vegan. Hou effe op zeg. Lieve, lieve, goedbedoelende mensen, mogen we dat alsjeblieft zelf beslissen? Je hoort er al niet meer bij als je nog durft te zeggen dat je vlees eet. Je bent pas een goed mensch als je… kom op, hou toch eens op met elkaar de les te lezen en de maat te nemen. Hebben we het niet al moeilijk genoeg?
En dan de mensen die denken dat ze de vega-voorvechters naar de mond moeten praten: ‘Ik eet eigenlijk al bijna geen vlees meer’, of ‘Ik eet hooguit een keer per week vlees’. Ja, nou en? Ik eet ook niet elke dag vlees, soms wel een hele week niet, maar moet de hele wereld dat weten? Of moet een ander zich daardoor schuldig voelen? Waarom zouden we allemaal vegan moeten worden? Mensen zijn van nature omnivoor toch?
Voordat ik mensen op de kast jaag…
Ik heb helemaal niets tegen mensen die veganist zijn of vegetarisch eten. Als ze bij mij eten houd ik daar rekening mee en vind ik het een uitdaging om iets lekkers voor ze te maken. Net zoals ik dat doe voor mensen die geen vis, paprika, knoflook of courgette eten. Het enige waar ik niet zoveel van begrijp is dat als je dan geen vlees wilt eten, je dan toch dingen zou willen die erop lijken. Hoezo dat dan? Maar goed, ieder zijn meug, zoals ik al zei. Ik ben overigens niet te beroerd om alles te proeven. En als ik iets lekker vind, dan maakt het me weinig uit of er vegan op staat. Al heb ik meteen m’n bedenkingen natuurlijk als ik het woord op de verpakking zie. Maar toch. Gewoon proberen en wie weet.
Nou, ik heb nu iets te pakken. Van Hands Off My Chocolate. Die komen steeds met nieuwe lekkere ideeën. Nu met vegan chocola. Oké. Ik ben sceptisch. Maar chocola laat je niet liggen, dus ik begon met de veilige variant: karamel-zeezout. Ik kan trouwens beter zeggen dat ik iets van ze te pakken HAD, want happerdehap weg was de eerste reep en nummer twee gaat er ook snel doorheen.
Ik moet hem steeds bewust terug in de kast leggen anders is ie ook weg. Al loop ik nu toch weer even naar de kast, want nu ik het erover heb, moet ik toch even goed proeven of ie echt wel lekker is.
En ja hoor, te lekker gewoon. Je zou er bijna ter plekke vegan voor worden, hahaha.
Ben jij vegan-fan? Of juist niet? Of ben je net zo iemand als ik, die alles eet als het maar lekker is? Dan heb ik iets leuks. Ik mag drie keer een pakket van drie van deze repen weggeven. Van elke smaak krijg je er dan eentje. Kun je even checken of ik gelijk heb. Gewoon een reactie achterlaten op Facebook en je maakt kans.
Trouwens, heb jij dat ook, dat als je iets te snoepen hebt en je hebt een stukje gegeten dat je dan denkt, hèhè, ik heb het gewoon kapotgebeten en doorgeslikt zonder goed te proeven, dus ik moet nog maar even een stukje nemen, want anders weet ik nog niet goed hoe het smaakt. Nou, dat had ik dus net twee keer achter elkaar. Ik loop nu trouwens nog een keer naar de kast. Het is tenslotte maar een keer maandag vijftien maart tweeduizendeenentwintig.
Fijne nieuwe week en eet smakelijk, dan doe ik dat ook.
Liefs,
Franska
Door: Franska
