Hoor eens wie mij belt

 

Wat ik nou weer hoorde!? Ik had hier laatst een loodgieter over de vloer wiens telefoon echt de hele dag om zijn aandacht vroeg.

 

 

Op zich natuurlijk een goed teken, want dan denk ik meteen dat hij vaak wordt gebeld omdat hij zo goed is. Ik stel mezelf dan meteen gerust met het idee dat ik trots mag zijn, want ik heb de beste loodgieter uit de omgeving gebeld.

 

Ja, sorry, je moet toch íets doen als je zit te wachten tot iemand klaar is naast je werkkamer… Ik kon namelijk ook niet echt lekker meer verder werken, omdat hij de hele ochtend zat te bellen in plaats van te loodgieten. En normaal luister ik nooit gesprekken van anderen af, maar hier kon ik gewoon niet anders. Ik kon me niet concentreren op mijn werk en was niet van plan om iets anders te gaan doen, want ik wilde graag een beetje in mijn “vibe” blijven. Ik zat ik een goede flow voor een lekker artikel, en wilde dat graag vasthouden. Maar dat ging dus niet, want die loodgieter zat dus de hele ochtend naast me te tetteren. Hij liep leeg, zeg maar. Net als de leiding in mijn muur. Ik begon dus maar met het bijhouden van de tijd en de gespreksonderwerpen, want ik was als de dood dat hij al die gesprekken ook aan mij zou gaan doorberekenen onder het kopje ‘uurloon’ op zijn factuur. En zoiets laat ik echt niet gebeuren!

 

En weet je? Hij maakte het me bijzonder makkelijk! Want wát hoorde ik toen ik nog beter ging luisteren? Ik hoorde ook nog met wie hij sprak! En dan niet omdat ik zijn gesprekspartner kon verstaan, maar omdat zijn telefoon bij elke beller riep wie er contact met hem zocht. In plaats van een ringtoon blèrde zijn gsm’etje telkens de naam van de beller. ‘Sjaak van der Wielschutten’, riep dat ding in plaats van ‘triiiiing’. Of ‘Jolanda Jansen’ in plaats van ‘bzzzz’. En dat maakte het voor mij een stuk simpeler. Ik kon zó opschrijven aan wie hij zijn tijd had geschonken in de tijd die hij aan mijn klus had moeten besteden! Heel handig om verdere discussies over de rekening te voorkomen.

 

Lillywel Bijman, Stevens Installatietech en rep (ik neem aan dat dat laatste stond voor reparatie, maar dat de letters in het opslagbalkje op waren), Joke, Moe, Jos, Buurman Blink en Bouwbedrijf de Groot belden ook nog. En weet je wie er ook nog belde? Joris Driepinter!

 

Maar die bestaat toch niet, dacht ik nog. Of zou hij een Joris kennen die wel een biertje lust? Die er altijd maar drie drinkt? Of die er steevast juist drie te veel pakt. En heeft hij die, voor de grap, dan opgeslagen als Joris Driepinter? Grappig wel!

 

Nou ja, je begrijpt: ik heb me kostelijk vermaakt, terwijl ik zat te wachten, maar toch raad ik je af om hetzelfde te doen. Dat weergeven van die namen, bedoel ik dan. De belastingdienst heeft namelijk ook twee keer gebeld, en ik heb hem ‘liefje’ horen roepen tegen zowel Sacha als Bénédicte. En dat is verdacht! Want ik heb natuurlijk wel meteen gevraagd of hij kinderen had, en die had hij niet.   

 

En als ik Bénédicte heette zou ik het ook vreselijk vinden als iemand mij op die manier zou laten “afgaan” met zijn telefoon. Stel dat je mevrouw Ficq bent? Dan weet toch meteen iedereen wie er aan de lijn is? Jan Jansen, dat kan nog iedereen zijn, maar bij bekende namen is het toch raar dat zo’n apparaat dan in de rondte schreeuwt dat je belt. 

 

Of… hé… Je kunt natuurlijk ook je man opslaan als George Clooney, en kijken wat er dan gebeurt!

 

Of je vader als Donald Trump, en je baas als Oprah Winfrey!

 

Hmm, toch eens kijken of mijn telefoon dat ook kan.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke