Hoewel het altijd tegenvalt, leer ik het nóóit

marianne

 

Het is typisch een mannending. En dan met name van mannen die shoppen verschrikkelijk vinden.

 

 

 

Zodra ze een fijne broek, trui of polo hebben, kopen ze die vervolgens in zo’n beetje alle beschikbare kleuren en motieven. Dan zijn ze tenminste voorlopig weer verlost van de winkelhel.

 

 

Shoppen zou je in mijn geval gerust een hobby kunnen noemen. Ik vind het heerlijk om op mijn dooie akkertje door de stad te slenteren en winkel in winkel uit te gaan. Zeker als je nergens naar op zoek bent, kom je vaak de meest gave dingen tegen.

 

 

Na zo’n geslaagde shoppoging ga ik thuis vaak nog méér van mijn kledingstuk houden

Zelfs zo veel dat ik denk: ik wil dit shirtje ook nog wel in een andere kleur. Ik heb dit echt al vaker gedaan dan mijn portemonnee lief is. Maar het meest irritante is, dat na verloop van tijd altijd een van de twee de ‘lievelings’ wordt en de andere een beetje meeehhh.

 

 

Of het kledingstuk slijt anders, wordt snel vaal of zit op de een of andere onbegrijpelijke manier toch minder lekker dan de ander. Vaak, eigenlijk altijd, is het kledingstuk dat ik er later bij koop gedoemd tot tweederangs kledingstuk.

 

 

Je zou zeggen dat ik na verloop van tijd mijn lesje wel heb geleerd

Nee Marianne, NIET nog een tweede stuk kopen. Maar op de een of andere manier beklijft deze wijsheid niet. Mijn hoofd maakt me keer op keer wijs dat het deze keer echt, echt, ECHT een must is om er twee van te hebben.

 

 

Laatst had ik weer zo’n momentje. Ik had een lycra broekje gekocht voor onder een wikkeljurkje. Na twee keer zo’n beetje in mijn blote billen te hebben gestaan na een zuchtje wind, leek me dat een goed idee. Dat was het ook! Zodra de wind opstak, zag je gewoon een keurig sexy kantje. Helemaal prima.

 

 

Als vanzelf begon het weer te kriebelen

Koop er nog een, koop er nog een! Nu greep ik een keer wél in. Ik sprak mezelf vermanend toe en zei dat een zo’n broekje meer dan genoeg was. Immers, hoe vaak draag ik nou een wikkeljurk? Innig tevreden met mezelf wist ik me te beheersen.

 

 

Een paar weken later vond ik tijdens een middagje shoppen met een vriendin twee prachtige wikkeljurken. Oef, nou was zo’n extra broekje best handig geweest. Eenmaal thuis besloot ik er online nog gauw eentje bij te bestellen. En toen.… waren ze uitverkocht!

 

 

Hier heb ik dus flink de balen van

Ik heb later wel een ander broekje gekocht, maar dat is lang niet zo fijn als die ene. Dus eh tja, ondanks mijn issues met tweederangs items, koop ik er de volgende keer waarschijnlijk toch weer gewoon twee. Zucht.

 

Door: Marianne ter Mors