Hoe moet ik dit ooit aan hem vertellen?
Cindy leerde haar grote liefde Bas pas op haar veertigste kennen. Maar nu ze proberen om hun kinderwens te vervullen vindt ze het steeds moeilijker om haar geheim te bewaren.
‘Het is een mooie dag als Bas en ik samen in de tuin zitten. We horen de buurjongetjes op de trampoline springen en op de achtergrond klinkt het zachte gehuil van hun pasgeboren zusje. We kijken elkaar aan en ik voel een steek in mijn maag. Voor de zoveelste keer word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik ben inmiddels 43 en nog steeds geen moeder.
Jarenlang was ik stewardess en vloog ik de hele wereld over. Van Buenos Aires tot Tokyo, ik ben echt overal geweest. Ik genoot van mijn vrijheid en was nog helemaal niet bezig met het huisje-boompje-baby-leven dat mijn vriendinnen allemaal wel wilden. De een na de ander ging samenwonen en raakte zwanger. En ik vond dat geweldig voor hen, maar het was niet wat ik zelf voor ogen had.
In die tijd hield ik er een nogal ruig liefdesleven op na, ik had in ieder stadje een ander schatje, zoals ze dat noemen. Ik kende zoveel leuke mannen, maar wilde me aan niemand binden. Want het leven had zoveel meer voor mij in petto dan een echtgenoot en een gezin.
Toen ik eenendertig was, bleek ik overtijd te zijn. Op zich was dat niet zo raar want door al dat tijdsverschil raakte mijn lijf wel vaker in de war. Maar toen ik na twee weken nog niet ongesteld werd gingen bij mij de alarmbellen rinkelen. Ik weet nog goed dat ik in New York was en daar op een hotelkamer een zwangerschapstest deed. Ik schrok enorm toen ik twee streepjes zag. Ik was zwanger, maar van wie?
De dagen erna liep ik doelloos door de stad om na te denken wat ik nou moest doen. Ik wilde helemaal geen kind, dat paste helemaal niet in mijn toekomstplannen. Eenmaal terug in Nederland besloot ik om het niet te houden en naar een abortuskliniek te gaan. Niemand wist ervan en mijn geheim heb ik daarna nooit met iemand gedeeld.
Ik vond het echt een verschrikkelijke beslissing maar op dat moment wel het enige juiste om te doen. Een week na de ingreep heb ik opgelucht mijn oude leventje weer opgepakt en het nadenken over mijn keuze verdween langzaam naar de achtergrond. Tot ik op een van mijn reizen Bas leerde kennen.
Het was liefde op het eerste gezicht. Binnen de kortste keren woonden we samen. Met hem voelde ik voor het eerst wel de drang naar een baby van ons samen. Maar omdat ik inmiddels al de veertig ben gepasseerd is een zwangerschap helaas niet zo vanzelfsprekend. Iedere keer als ik toch weer ongesteld word is Bas zo teleurgesteld.
Ik twijfel inmiddels heel erg of ik er destijds wel goed aan heb gedaan om mijn zwangerschap af te breken. Ik durf mijn geheim over de abortus niet met Bas te delen, want ik ben te bang om hem pijn te doen. Het voelt zo ongemakkelijk dat ik nu wel een diepe wens heb om moeder te worden, terwijl ik daar tien jaar geleden heel anders over dacht. Waarom zou ik hem lastig vallen met een voor hem onbekend deel van mijn verleden van een ongeplande en ongewenste zwangerschap.
Wat zou hij wel niet van mijn turbulente liefdesleven denken? Kan ik hem wel goed uitleggen wat de reden was dat ik toen echt geen kind wilde? Eerlijk gezegd weet ik me geen raad. Moet ik het Bas nou vertellen of niet?’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Door: Redactie Franska.nl
