Hoe leuk is dat eigenlijk, co-ouderschap?
Deze optie is voor kinderen in ieder geval stukken leuker.
‘Stel je eens voor hoe leuk dat wordt! Twee huizen, twee eigen kamers, twee keer je verjaardag vieren, twee keer je lievelingseten mogen kiezen.’ Maar wat er niet bij wordt gezegd is dat dit ook betekent permanent pendelen tussen ouders en stiefouders, plus-, bonus-, hele en halve broers en zussen, verschillende huisregels en opa’s en oma’s die je opa en oma helemaal niet zijn. En dan hebben we het over vergeten gymspullen en werkstukken en favoriete jeans die nog in de wasmand van het andere huis liggen, nog niet eens gehad. Dus hoe leuk is dat co-ouderschap nou eigenlijk? Voor kinderen?
Vroeger, zeg tot de jaren negentig, woonden kinderen van gescheiden ouders in de regel bij hun moeder. Als de vader al in beeld bleef – wat vaak niet eens het geval was en wat door veel kinderen als een groot gemis werd ervaren! – beperkte zijn rol zich tot pappa voor af en toe een weekend of om soms iets leuks mee te doen. Tegenwoordig pendelt meer dan een kwart van de kinderen van gescheiden ouders heen en weer, wat neerkomt op tienduizenden kinderen die dagelijks onderweg zijn van hun ene naar hun andere huis.
En toch lijkt het erop dat ze het er best voor over hebben, al die kinderen. Want het allerbelangrijkste voor hun welzijn en welbehagen is dat ze zowel een goede verstandhouding met pappa als met mamma hebben en zolang dat zo is lijken de voordelen van wonen bij twee ouders op te wegen tegen de nadelen van twee huizen.
Maar ideaal? Kinderen die voor de deur gedropt worden omdat de ouders elkaar nog steeds de tent uitvechten en moeders die kwaadspreken over vaders en vice versa? Geloof maar dat daaronder geleden wordt en niet zo zuinig ook. Net als onder stiefouders die eigenlijk helemaal niet om stiefkinderen zitten te springen en nieuwe stiefbaby’s die alle aandacht van een van de ouders opeisen.
Wat echt het aller-ideaalst is voor kinderen van gescheiden ouders? Omdat een scheiding op zich er al genoeg inhakt en kinderen daar sowieso niet om gevraagd hebben? De kinderen blijven lekker wonen waar ze altijd al woonden en pappa en mamma pendelen vrolijk heen en weer tussen hun kinderen en hun nieuwe levens met andere huizen, verse partners en plus- en bonuskinderen.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
