Hoe heb ik 2020 als student en tiener ervaren?
Dit jaar was zeker niet makkelijk, maar tegelijkertijd heeft het ook goede dingen met zich meegebracht.
Natuurlijk, het liefst zou ik willen dat deze pandemie voorbij is. Ik vraag me af of er überhaupt mensen zijn die daar anders over denken. 2020 was dan ook geen makkelijk jaar, en ik spreek uit ervaring. Wanneer ik terugdenk aan de afgelopen maanden komen er nogal wat gemengde gevoelens naar boven, zowel negatieve als positieve.
Het niet naar school kunnen, vrienden niet mogen zien en eigenlijk gewoon 24/7 met mijn ouders opgescheept zitten is natuurlijk geen pretje. Zo wordt er bijvoorbeeld opeens van mij verwacht meer in het huishouden te doen en word ik onderhand knettergek van de honderd zakelijke belletjes van mijn vader elke dag weer. Zeker na de aankondiging van de lockdown zitten er ook echt wel dagen tussen dat het allemaal gewoon even mijn neus uitkomt en ik het liefst een reisje zou boeken en de volgende week met mijn billen in het zand zou liggen. Ach ja, dat kan nou eenmaal niet en dat moeten we toch echt accepteren.
Corona brengt nare dingen met zich mee, daar is geen twijfel over mogelijk. Neem als voorbeeld de zestien klasgenoten van mijn jongere broertje die een voor een positief getest zijn. Bizar hè, hoe snel het virus zich verspreidt? Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat deze periode ook de ogen van veel mensen heeft geopend en hun kijk op de wereld heeft veranderd. Zo geeft deze pandemie mensen de tijd om even tot rust te komen en stil te blijven staan bij wat nou écht belangrijk is.
Wat is dat dan, vraag je je wellicht af. Ik denk dat dat per persoon verschilt. Wat voor mij belangrijk is, heb ik nu in ieder geval heel helder: goede gezondheid, mijn familie en positiviteit. Zelf had ik er nogal een handje van alleen te kijken naar dingen die minder goed gingen, maar door corona ben ik mijn leven in een heel ander licht gaan zien. Zo brengen mijn ouders en ik veel meer tijd door samen dan voorheen, wat onze band sterker heeft gemaakt. (Dat neemt niet weg dat ik ze af en toe echt achter het behang kan plakken hoor.) Misschien dat we met z’n allen vaker even een momentje moeten nemen om onze positieve gedachtes te laten overheersen.
Eigenlijk mag ik corona dus ook dankbaar zijn…
Door: Emma Buurman
