Sky warmt me alvast een beetje op vorige week, paar gewone nummertjes en dan zo’n lekkere kerstdijenkletser tussendoor. Eerst dacht ik nog: huh? Maar bij de tweede keer zat ik al toegeeflijk mee te deinen.
Dit weekend kocht ik ineens kerstkaarten bij HEMA. En ik begon zondag over een boom, een heuse levende kerstboom met kluit. Ik ben toe aan kerst, jongens, en nu blijkt dat dit uitmuntend nieuws is.
De dames en heren psychologen onder ons stimuleren het vroeg zetten van de kerstboom juist, want: het maakt gelukkig. Je gelooft het bijna niet, maar die ene boom in huis zorgt voor een neurologische verandering in ons brein waar we alleen maar gunstige prikkels van krijgen. Alles wat je even uit de dagelijkse sleur trekt zorgt blijkbaar voor sensatie in de zintuigen (simpele zielen dat we zijn). Psycholoog Serani zegt zelfs tegen Today dat het ophangen van de kerstverlichting voor een dopamineboost kan zorgen. Nou nou, zo zo. Bij mij maken die in elkaar verstrengelde lichtjes veel in me los, maar dopamine was niet bepaald het eerste waar ik aan dacht.
Het zit ‘m in al die warme, nostalgische gevoelens die we krijgen van de dennenboom in onze woonkamer. Maar ook van het licht wordt ons humeur stukken beter. Eigenlijk zijn die lampjes in de boom gewoon een heel goedkope vorm van lichttherapie. En wat stopt je als je geen kleine kinders hebt die nog heel erg into de man met de mijter zijn? Niets, behalve dan de naalden. Ik hoor namelijk best wel wat verontruste mensen om me heen, die zich zorgen maken over de naaldvastheid van mijn boom en of-ie het wel gaat redden tot 1 januari. Goed punt, googelt: hoe lang houdt een kerstboom zijn naald?
Ik krijg nog niet echt een eenduidig antwoord van ’s werelds grootste zoekmachine, dus ik werp me bij deze op als proefpersoon. Als het de laatste week van december naalden regent bij me thuis, dan laat ik het je weten.
Rij je morgen in de buurt van de Vecht rond en zie je iemand vlijtig een boom behangen? Dan ben ik dat. In opperbeste stemming vermoedelijk.