Hij werd gebracht met een brandweerwagen

 

Een andere mogelijkheid was niet voorhanden. En blij dat ik ben, dat ie al zo lang bij me is.

 

Heel teer was ie, heel breekbaar. Eigenlijk niet meer te vervoeren. Toch is er een oplossing gevonden. Omdat ik had gezegd dat ik hem ontzettend graag in huis wilde nemen. Hij werd gebracht met een brandweerwagen. De overbuurman van m’n moeder, die bij de vrijwillige brandweer zat, mocht de wagen even lenen. Is trouwens al zo lang geleden dat eventuele opmerkingen over hoeveel gevaar dat had kunnen opleveren er helemaal niet meer toe doen. Die risico’s zijn ruim verjaard.

 

En nog elke dag ben ik blij dat ie bij mij is, want er zitten veel dierbare herinneringen aan. Ook al is ie stekelig en stakig. Ook al slaat het helemaal nergens op qua woonstyling hier in huis. Ik heb er gewoon iets mee. En als ik in een styling-bui ben herken ik er in het beste geval nog een soort USA-cowboytouch in. En ach, daar gaat het helemaal niet om. Of iets nou mooi of lelijk is, als je er maar iets mee hebt. Zelfs al zou ik bij Tussen Kunst en Kitsch horen dat ie zestigduizend euro waard was, dan nog zou ik hem niet wegdoen. En trouwens… zestigduizend euro voor een plant?

 

Ja. Het gaat hier om een plant. De plant die jarenlang bij m’n vader op z’n kamer op kantoor heeft gestaan. Die ik dan zag als ik daar was. In de hoek van de kamer, naast een schuin liggend vloerkleed. Die bij zijn afscheid mee ging naar huis. Die thuis op een gegeven moment toch een sta-in-de-weg werd en daarom weg moest. En dat kon ik echt niet over m’n hart verkrijgen. Ik heb qua planten bepaald geen groene vingers, maar deze gaat hier al tweeëndertig jaar mee. En wat mij betreft komen daar nog tweeëndertig jaar bij. Ik omhels ‘m niet, want daar word je niet vrolijk van, maar ik vind hem toevallig wel heel lief.

 

Ik had hem nog nooit gegoogeld, had er dus geen benul van wat het officieel voor een plant is.

 

 

 

Voerde ik nu net even ‘cactus met lange armen’ in, plopt ie (een heel stuk klein weliswaar) zomaar tevoorschijn. Hij heet officieel een Euphorbia Ingens. En wat staat er als vertaling bij? Cowboycactus! Joooo! Het klopt dus helemaal. Ik voelde het. Stond trouwens ook bij dat het de ideale keuze is als je een makkelijk te verzorgen kamerplant zoekt.

 

Door Franska