Franska.nl

Hey chickies, luister ’s ff naar tante Tinus

 

Zo kan ’t niet langer. D’r moet gewoon keihard ingegrepen gaan worden op onderwijsniveau! 

 

Zo! Met zo’n kop trek je tenminste de aandacht! (Uitroepteken! Uitroepteken!) 

 

Want waarom lees ik hier dat de leesvaardigheid van Nederlandse jongeren zo ontzettend daalt? Dat moet aan alle kanten worden voorkomen, denk ik! En aan de Radboud Universiteit denkt men dat begrijpend lezen op veel scholen tegenwoordig verkeerd wordt aangeboden, dus vandaar dat ik zeg: meteen ingrijpen! Want dat soort kreten wordt tenminste nog gelezen. 

 

En toch… Waarom denk ik eigenlijk dat dit niet alleen over kinderen gaat, maar dat steeds meer volwassenen ook slecht “goed begrijpend” lijken te kunnen lezen? 

 

Omdat het bij veel stukken daar ook allang niet meer over gaat! 

 

Het gaat allang niet meer over de inhoud, maar steeds vaker over de kop! (Niet te verwarren met over de kop slaan, maar de koppen die boven een artikel staan, slaan door, bedoel ik hier.) Je stuurt als schrijver bij alle opdrachtgevers netjes je stukken in, maar die worden nauwelijks nog gelezen door de lezers van zo’n krant of blad, als de kop die erboven staat niet pakkend genoeg is. Ga d’r dus maar aanstaan als redacteur van zo’n blad! Verzin maar eens iets dat “pakt” en ook nog de inhoud van het stuk weergeeft.

 

Maar door zo’n “pakkende tekst” als inleiding, word vaak ook al de sfeer bepaald waarmee de lezer dan begint te lezen. En daarmee worden ook meteen de skills van de lezers down the drain gespoelt, om het zo maar te zeggen. (Ja, ik schrijf een beetje raar vandaag, maar ik hoop de aandacht nu eens vast te houden door te schrijven zoals men tegenwoordig spreekt) Kennis van zaken, bijvoorbeeld, lijkt dan nergens meer van belang. Of gevoel voor humor, om maar ‘s een dwarsstraat te noemen. Je mag als “begrijpend lezer” hieronder dus ook gewoon reageren op bovenstaande schrijffouten, als je vindt dat het dáár over gaat! Haha.

 

Maar alle gekheid op een stokje: Eigenlijk is het natuurlijk hartstikke jammer dat begrijpend lezen gaat verdwijnen. Veel schrijvers lezen als gevolg daarvan tegenwoordig ook alleen nog maar de positieve reacties op hun ingezonden stukken, maar reageren nu zelf bijna nergens meer op. Niet omdat we niet blij worden van de reacties. Oh, nee! Juist wel! We voelen zelfs een soort band met de mensen die laten blijken dat ze onze stukken lezen. 

 

Maar omdat we de “ongenuanceerden” (Is ongenuanceerd een te moeilijk woord? Dan de rest van dit stukje skippen!) niet meer het gevoel gunnen dat ze een lekker groot bereik hebben via ons als schrijver – en hiermee bedoel ik natuurlijk niet het bereik van hun telefoon, hè… dat dat ff duidelijk is – gut, wat is het moeilijk om het voor iedereen begrijpend te houden, zeg. (En nee: ‘zeg’ dat is hier géén bevel! Je hoeft het dus niet hardop te zeggen!) Ehhh, waar was ik gebleven?… O ja, bereik… (en dan bedoel ik met bereik hier dus niet de bandbreedte (van je verbinding) (en natuurlijk ook niet de breedte van je fietsband) (maar het bereik qua lezers dus) (ja, ik leg het toch maar even uit om het begrijpend lezen wat te vergemakkelijken) (maar ik bedoel hier dus mee wat mensen denken te bereiken op het platform van een ander met hun eigen kleine bundeltje) (ehhh… als in telefoonbundel dan) (want een bundel kan natuurlijk ook nog een boek zijn)… ehhhh…  sjemig, de pemig… 

 

Hoewel boeken al helemáál niet meer worden gelezen, begrijp ik ook nog uit andere artikelen over dit onderwerp. De leesvaardigheid van Nederlandse tieners blijkt op alle vlakken flink te zijn gedaald, tot onder het gemiddelde niveau in vergelijkbare landen. Dus ehhh… 

 

Ehhh… 

 

Pffff , ik ben het zelf ook even helemaal kwijt. 

 

Begrijpend lezen is dus best lastig. Maar begrijpend schrijven is ook nog een hele klus.