Het lukte Greta om in te loggen op de creditcard-account van haar vriend
‘Dat werd een obsessie waar ik niet meer mee kon stoppen.’
‘Achteraf kon er van gelijkheid tussen ons niet echt sprake zijn. Wellicht niet om wie we waren maar om wat we hadden. Hij was puissant rijk en hoefde van zijn leven nooit meer een dag te werken. Hij had een zeewaardig zeiljacht waar hij soms maandenlange reizen mee maakte, een knoeperd van een woonboerderij op een toplocatie in het Gooi en nog een aardig optrekje op Ibiza ook. Daarbij had hij twee kleine kinderen uit een eerder huwelijk en wilde hij absoluut nooit meer vader worden, terwijl ik nog niet zo ver was dat ik het moederschap kon uitsluiten.
Ik zal nooit ontkennen dat ik van zijn rijkdom onder de indruk was en dat zijn status heeft meegewogen in mijn keuze. Hoewel ik een hartstikke fijn appartement in Amsterdam heb, een goede baan en een dikke auto, was het verschil te groot. Waar het op neerkwam is dat hij zijn leven leidde en dat ik een stukje met hem mee kon liften als hem dat zo uitkwam. Toch denk ik dat ik nog een heel eind met hem mee had kunnen gaan als de drank en de coke het niet hadden gewonnen van zijn ruggengraat.
Vooral nadat hij gesnoven had haalde hij rare moves uit. Zijn sekshonger was dan net zo grenzeloos als zijn woede-uitbarstingen als ik afhaakte. Hoewel ik niet meer meekon in zijn gekte was ik wel heel erg nieuwsgierig naar wat hij uitvrat en waar hij uithing. Zo begon ik in zijn laptop te snuffelen zodra ik de gelegenheid kreeg. Op een gegeven moment wist ik hoe in te loggen op zijn creditcard-account en zag ik dat hij heel veel nachten voor exorbitante bedragen in dure clubs doorbracht. Maar ik zag ook een afschrijving van een juwelier en een peperduur modehuis terwijl ik niets kon vinden wat hij daar voor zichzelf gekocht kon hebben.
Ik was duidelijk niet de enige die af en toe even mee mocht liften in zijn jetset-bestaan en ik zou ook zeker niet de laatste zijn. Hoewel ik er tijd voor nodig had om hem en zijn leven vaarwel te zeggen, deed ik dat wel. Alleen zijn creditcard, die bleef ik nog heel lang “volgen”. Het werd een obsessie waar ik niet meer mee kon stoppen. Pas toen ik – na meer dan een jaar notabene – niet meer kon inloggen hield ik er noodgedwongen mee op. Ik ben er niet trots op. Maar om te zeggen dat ik spijt heb gaat ook te ver.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen. Wil jij ook iets delen met onze lezeressen, mail je verhaal dan naar info@franska.nl.’
