Het lijkt wel alsof alles sappiger is
De willekeurige ontmoetingen zijn dus ook sappiger geworden sinds ik hiernaartoe ben verhuisd.
De vallei waar ik woon staat vol met bomen. En aan die bomen hangt het heerlijkste fruit. Mandarijnen in verschillende soorten, navel-, pers- en handsinaasappels. Heel erg veel citroenen. En natuurlijk niet te vergeten de amandelen en olijven. De bomen puilen ervan uit en in deze tijd van het jaar wordt er ook volop gedeeld. Als ik aan het wandelen ben in de bergen (wat ik graag en regelmatig doe) staat er bij vele huizen een mandje met vers geplukt fruit dat je zomaar kan meenemen.
Ik begin de dag dan ook steevast met een vers stuk citrusfruit, over het algemeen uit de tuin van een van de buren. Zo van de boom in mijn fruitmand. En omdat het zo lang aan de boom heeft kunnen rijpen, in de zon heeft kunnen hangen, smaakt het heel veel sappiger dan het fruit dat je in Nederland bij een gemiddelde supermarkt of groenteman koopt. Dat is natuurlijk logisch.
En zo is het ook met de meeste groentes hier. Een tomaat is vlezig, sappig en smaakvol en is ook rijker van kleur. Nu was ik van nature al niet zo’n enorme vleeseter, maar hier zijn groenten en fruit echt gewoon een delicatesse. En vis natuurlijk ook. Er zijn meerdere restaurants en viswinkels met vis die ’s ochtends is gevangen en diezelfde avond al op je bord of in je pan ligt. Niks conserveringsmiddelen en zout ter toevoeging om het een beetje aantrekkelijk te laten ogen.
Maar wat me ook opvalt, sinds ik op het eiland woon, zijn de contacten als ik even kort voor werk in Nederland ben. Normaal gesproken loop je natuurlijk gewoon over straat, in de supermarkt, in het theater en op het station en kom je bekenden tegen. Ik nu dus ook. Alleen: de reactie is heel anders omdat mensen niet verwachten me te zien, wat altijd een uitbundige en gezellige reactie tot gevolg heeft. Ik voel me net een celebrity van tijd tot tijd. Want met wat een enthousiasme word ik ontvangen. Zo ontzettend leuk. Veel mensen zijn op de hoogte van mijn gebeurtenissen hier op het eiland omdat ze mijn columns lezen (waarvoor vele malen dank) en beginnen meteen een praatje over iets dat ze hebben gelezen en dat ze heeft geraakt, geïnspireerd of ontroerd. Meestal niet over waar ze het niet mee eens waren, die (anonieme) reacties sturen mensen over het algemeen via internet.
De willekeurige ontmoetingen zijn dus ook sappiger geworden sinds ik hiernaartoe ben verhuisd. Ik voel me dankbaar voor de liefdevolle ontvangst die ik altijd krijg en de betrokkenheid die ik ervaar bij mijn wel en wee. Ik ben dan dus weliswaar behoorlijk uit het oog, maar gelukkig nog niet uit het hart. Heerlijk.
Door: Saskia Geraerts
Na een turbulente periode waar alles wat vaststaand leek op losse schroeven stond nam psychologe Saskia Geraerts van Houten het dappere besluit om naar Mallorca te verhuizen. Hier geeft ze haar leven opnieuw vorm. Af en toe komt ze nog naar Nederland voor werk, onder andere op tv en als spreker.
