Franska.nl

Het is hier geen hotel, nou mooi wel

 

Van de week las ik een geweldige oplossing voor het tekort aan studentenkamers in Amsterdam. Volgens mij werkt het als een malle.

Ik heb de leukste kinderen van de wereld, die mij uiteraard de liefste moeder van de wereld vinden. De was wordt gedaan. De koelkast is gevuld. Het lijkt hier soms wel een hotel, met mijn meneer als de conciërge en ik als kamermeisje. We verlenen nog net geen roomservice.

 

Je begrijpt dat ze het wel best vinden hier thuis, maar toch. Ze willen de deur uit. Mijn kuikens willen het nest verlaten. En dat snap ik als geen ander. Ik stond destijds ook te trappelen om op kamers te gaan. Naar een piepklein kamertje met een gezamenlijke keuken waar het altijd naar kip-met-rijst-en-kerrie stonk en we met z’n twaalven een vieze wasmachine moesten delen. Maar ik voelde me de koningin. Een eigen plek en nog betaalbaar ook. Tweehonderdentien gulden. Inclusief!

 

Omgerekend woonde ik dus voor nog geen 93 euro in de hoofdstad. Als ik dat aan mijn kindertjes vertel rollen hun ogen nog net niet uit de kassen. Want ten eerste kost een kamer een riant bedrag waar je in de provincie soms een heel huis met een tuintje voor kunt huren, en ten tweede zijn ze nauwelijks beschikbaar.

 

Niet alleen in Amsterdam, maar in iedere studentenstad is een (betaalbare) kamer een schaars goed. Om dat probleem op te lossen las ik in Het Parool een geweldige oplossing. Overal in Nederland staan duizenden hotelkamers leeg nu de toeristen door de coronacrisis wegblijven. Alleen al in Amsterdam gaat om 30.000 kamers. Zou het niet een puik idee zijn als die kamers aan studenten beschikbaar worden gesteld?

 

Een win-winsituatie lijkt me zo. Studenten die nu noodgedwongen thuis moeten blijven wonen krijgen zo de kans om zelfstandige woonruimte te vinden en de hotels hebben een gegarandeerde maandelijkse omzet. Mijn kinderen zien zo’n sjieke kamer wel zitten. Met bijbehorende roomservice uiteraard.

 

Bron: Het Parool