Dat gele doekje op het aanrecht
Dat doekje dat over de kraan hangt, millimeters verwijderd van het water dat jij straks gaat drinken. IEUW.
Er kwamen heel wat reacties op mijn afgrijzen over het gele schoonmaakdoekje in de keuken van anderen in dit artikel. Het commentaar varieerde van totale herkenning tot “wat moet je er dán mee??”… Maar om mijn punt nog maar eens luister bij te zetten: ik vind het echt niet te trekken, zo’n nat glibberig vodje.
En er zijn natuurlijk nog meer vieze gewoontes die mensen er op na houden (lees dit stuk van Adeline over 7 vieze zondes in huis maar eens). Maar dit staat bij mij met stip op nummer 1. Zo walgelijk vind ik het, dat ik al jaren geen vaatdoekjes meer op m’n aanrecht duld. Ik kan mezelf echt kotsmisselijk maken door te denken aan zo’n opgepropt geel doekje in m’n hand met dat bijna slijmerige laagje eroverheen dat getuigt van de miljarden bacteriën die erin en erop krioelen.
Over je gezicht?!
Het kan dus nog veel erger, met dat gele doekje, want – de horror! – bij FavorFlav’s Sharon werd vroeger thuis ook nog eens – neeeee! – gewoon hop, zo tussen het aanrecht schoonmaken door, nog even datzélfde doekje over de kindergezichten geveegd. Sharon: ‘ik denk dan ook dat niemand een groter gele doekjes-fobie heeft dan mijn zus en broertjes en ik…’
Hoe wij thuis dan schoonmaken? Sharon: ‘Van die Glorix-doekjes, altijd en overal, behalve het gezicht van mijn zoon. Misschien niet perse milieuvriendelijk, maar zo’n trauma zit diep, weet je…’
Ga ik naar de waste hel?
Er is dus wel van dat ultragerecyclede keukenpapier bij mij in huis, dat bijna van karton aanvoelt. Daar scheur ik dan niet eens een heel vel van af, want ik weet ook wel dat ik daarmee in het speciale hoekje van de hel kom, gereserveerd voor milieubarbaren. Ik ben heel behendig geworden in het afscheuren van een steeds een paar vierkante centimeter, waarmee ik dan precies een kleine spetter kan verwijderen.
Compensatiegedrag
Als ik in een heel specialistische bui ben, en sowieso aan het eind van de avond, scheur ik het stukje keukenpapier wat groter af en spuit ik het in met mijn zelfgemaakte reinigingsmiddel van water, eco-afwasmiddel en een scheut ontsmettingsalcohol. Dit middel, in een spuitfles die ik letterlijk al jaren heb, maak ik natuurlijk zelf om zo de kans te verkleinen in bovengenoemd hoekje van de hel te belanden. Karma afwegingen, jongens…
Uit het oog
En ik geef toe, er zijn natuurlijk momenten dat het gebruik van een doekje onvermijdelijk is. We hebben een speciaal doekje dat in de afwasmachine mag en aangezien een standaard programma wel de 60°-70° C haalt, is het doekje daarna ook goed gereinigd. Ook aanwezig: een stuk leidingbuis in het gootsteenkastje waar een ander doekje dat wel eens gebruikt wordt direct overheen gehangen kan worden, waarna ik de deur van het kastje dichtsmijt. Of dit een hygiënische plek is voor zo’n doekje, donker en zonder ventilatie weggestopt? Nee, daar maak ik me geen enkele illusie over. Maar dan hoef ik het ding in kwestie gelukkig niet te zien. Classic ontkenningsgedrag natuurlijk, maar een minder zenuwachtige ik is een leukere ik, hou ik mezelf maar voor…
