Franska.nl

Het bestaat. Blijkbaar. Ouders die het zo moeilijk vinden dat hun kind vmbo-advies heeft dat ze bepaalde partijtjes mijden. Omringd door louter gymnasiumguppies, wordt het ze allemaal te veel. Als ik zoiets hoor, trek ik meteen mijn stokpaard van stal. Heeft John de Mol een universitaire studie afgerond? Is ‘ie er überhaupt ooit aan begonnen? Dus. Zijn kinderen die op het gymnasium zitten gelukkiger dan die op het vmbo? Is er een correlatie tussen mensen die wetenschappelijk onderwijs hebben gevolgd en zakelijk succes? Ik ken een hoop, naar mijn mening zelfs net iets teveel, vrouwen die pronken met hun titel, maar na hun studie nog geen minuut hebben gewerkt. In ieder geval niet op het niveau waar ze voor opgeleid zijn.

Als ik heel moe word van pochende papa’s of mekkerende moeders, trek ik ‘m. De auti-kaart. Hoor ik iemand miezeren over het vmbo-advies dan zeg ik heel luchtigjes dat ik een dochter, van 10, heb die nog niet leest. Zo. En nu jij weer. Met je probleem. 

Nu wil ik weer geen boze moeder zijn hoor. Ieder z’n kwestie. En ook ik wil heel graag dat mijn andere dochters het zo goed mogelijk doen op school. Altijd streven naar het hoogste sportje van je ladder. Maar als er niet meer inzit dan vmbo, dan is dat maar zo.

Laatst reed ik met mijn meisjes en een vriendinnetje van zwemles naar huis. Wat ze later wilden worden. “In ieder geval niet beroemd.” Middelste dochter verrast me elke keer weer. “Dan heb je je heel erg je best op iets gedaan en dan gaan allemaal mensen die je helemaal niet kent daar ineens onaardige dingen over zeggen. Nou dat wil ik echt niet.” Kleinste meisje weet het niet en vraagt om opties. Stewardess wordt gezegd.

Mijn emancipatoire ik zegt dat ze ook piloot kan worden. Model klinkt door de auto. Ik roep naar de achterbank dat stylist minstens zo leuk is, of fotograaf, of hoofdredacteur. Alles kan. Een winkel, werken in een restaurant. Als je er maar gelukkig van wordt. “Jouw beroep lijkt me wel wat”, zegt het vriendinnetje. Wat ze denkt dat ik doe, vraag ik. “Gewoon. Tikken en kletsen.” 

Het andere vriendinnetje heeft nog niets gezegd. Nu ben ik toch wel heel benieuwd. “Wat wil jij worden?”, vraag ik het meisje. “Lekker niets. Net als oma.” Oké, misschien is het in sommige vallen geen slecht idee om het kind in kwestie een klein zetje omhoog te geven.