Franska.nl

DILEMMA

 

 

Elke week bespreken we een kwestie waar een lezeres niet uitkomt. Deze week Andrea (31) die op de kinderen van haar zus past. Wat is jouw advies?

 

‘Ik vind het vreselijk op te passen op de kinderen van mijn zus. Wat moet ik doen?’

 

Andrea (30): ‘Mijn zusje Janny werd zwanger toen ze net 21 was. Het was ongepland, de vader was niet in beeld. Janny besloot de kindjes, een tweeling, te houden en stopte per direct met haar studie om in een restaurant te gaan werken. Mijn ouders pasten in het begin veel op Evie en Sam maar gaven een paar maanden geleden aan dat wat te zwaar voor ze werd. Zonder er echt over na te denken, riep ik toen: ‘Dan neem ik ze toch anderhalve dag? Lijkt me enig!’

Echt ‘enig’ leek het me niet, maar ik vond het wél het minste wat ik kon doen. Terwijl Janny in de luiers zat en vaak tot elf uur ’s avonds werkte, studeerde ik af, reisde ik de wereld over en bouwde ik mijn carrière op. Momenteel werk ik aan mijn proefschrift, wat ik één, twee dagen per week vanuit huis mag doen. Ik zag het helemaal voor me: Ik zou achter mijn computer zitten met een kopje thee en Evie en Sam, die inmiddels vier zijn, zouden met hun duimpjes in hun mond op de bank tv kijken, legokastelen bouwen of kleurplaten maken. Dat ze van nature wat druk zijn, weet ik aan Janny’s softe opvoedingsstijl. Ik zou gewoon duidelijk en strikt zijn en dan zou alles gesmeerd lopen. Nou, niet dus.

 

‘Als ik niet meer op Evie en Sam pas, voelt ze zich diep gekwetst’

 

Een maand geleden waren ze voor het eerst een middag bij me. Met de lego die ik voor ze had klaargelegd, werden geen kastelen gebouwd, maar werd m’n kat bekogeld. Toen ik ze vriendelijk vroeg dat niet te doen, kreeg ik te horen dat ik een “bits!” ben. De daaropvolgende middagen verliepen vergelijkbaar. Evie en Sam kunnen geen minuut stilzitten en lijken me bewust uit te dagen. Zodra ik een poging waag om te werken, gooien ze met spullen, stampen ze hard op de grond of roepen ze “lalalala!”. Ik heb zelf geen kinderen dus hoe ‘normaal’ of ‘abnormaal’ hun gedrag is, weet ik niet. Wat ik wél weet, is dat ik absoluut niet kan werken als ze bij me zijn. Natuurlijk was het naïef van me om te denken dat ik dat wel zou kunnen. Nu terugkrabbelen vind ik eigenlijk niet kunnen, maar alle ‘werkschade’ in het weekend inhalen wil ik ook niet. Ik weet niet goed wat ik moet doen. Het gesprek aangaan met Janny vind ik moeilijk. In een dronken bui heeft ze weleens verteld dat Evie en Sam haar enige prestatie zijn in het leven. Ik weet dat ze zich diep gekwetst voelt als ik aangeef niet meer op ze te willen passen.’

 

Door Manon de Heus

 

Wat zou jij doen als je Andrea was?

[poll id=”7″]