Ik word helemaal gek van de hond van de buren
Sinds een jaar hebben de buren van Debby een hond. Eerst was het een schattige puppy, maar inmiddels drijft het beest haar tot wanhoop.
‘Ik zit aan de keukentafel te werken en probeer me te concentreren op wat er in de videovergadering wordt gezegd. Na anderhalf jaar thuiswerken vind ik het nog steeds lastig om te volgen als je met een paar mensen tegelijk moet videobellen. En dat ik om de haverklap de hond van de buren erdoorheen hoor blaffen helpt ook niet mee.
Sinds kerst hebben de buren een hond. Hun kinderen wilden dat al jaren, maar omdat ze allebei werken was dat lastig. Tot ze vorig jaar door corona opeens heel veel thuis waren en het ze eigenlijk wel gezellig leek. Zo kwamen ze ook nog eens buiten en nu hadden ze tijd wel genoeg om hem zindelijk te maken. Dus toen de kinderen afgelopen eerste kerstdag naar beneden kwamen lag er een schattige pup met een zachte zwart-witte vacht op een kussentje naast de kerstboom. Ze waren helemaal door het dolle en liepen de eerste weken heel trots met Joppe, zo heet het beestje, door de straat.
Maar inmiddels is de lol er denk ik een beetje af want ik zie ze steeds sneller met de hond weer terug naar huis lopen als ze hem moeten uitlaten. Terwijl het een echte jachthond is die veel en lang naar buiten moet. De buurvrouw vertelde me dat ze nergens terecht kon voor een uitlaatservice want er waren zoveel nieuwe honden in de buurt dat er nergens plek was. Door de cotonamaatregelen kon ze begin dit jaar ook niet met Joppe naar een puppytraining waardoor de hond nu totaal niet gesocialiseerd is. Als hij de kans krijgt valt hij uit naar andere honden en hij luistert niet als hij geroepen wordt.
Joppe is een reu en heeft nu al een flink formaat waardoor hij reuze sterk is geworden. De kinderen kunnen hem nauwelijks houden, zo hard trekt hij aan de lijn. Ik zag al een paar keer dat hij ervandoor ging toen hij een kat rook. Gelukkig liep het tot nu toe goed af, maar soms houd ik mijn hart vast als ik ze met hem zie rennen.
Omdat de buren nu steeds vaker naar hun werk gaan en de kinderen in de vakantie op de BSO zitten, is Joppe veel en lang alleen thuis. Dat is hij niet gewend, dus jankt hij urenlang de hele boel bij elkaar en zodra er iemand langs het huis loopt begint hij als een bezetene te blaffen. Ik word er af en toe helemaal gek van. Zelfs ’s avonds, als ik in mijn bed lig, hoor ik hem en doe ik soms geen oog dicht of schrik ik midden in de nacht weer wakker als hij tekeer gaat.
Hoewel ik al verschillende keren aan de buren heb gevraagd om ervoor te zorgen dat ik geen last van Joppe heb, lijkt het wel of het steeds erger wordt. In het weekend, als de buren thuis zijn, gaat het meestal goed, maar zodra iedereen weer weg is begint de ellende. De buurvrouw zegt dat ze begrijpt dat ik het heel vervelend vind, maar daar heb ik niet zoveel aan.
Voor de zoveelste keer vandaag hoor ik dat Joppe weer helemaal buiten zinnen raakt. Terwijl ik naar mijn collega op het scherm probeer te luisteren, stuur ik tegen beter weten in een appje naar de buurvrouw met de vraag of ze ervoor kan zorgen dat het geblaf ophoudt. Hoewel ik het ook heus wel zielig vindt dat deze hond zoveel alleen zit wil ik gewoon dat dit beest niet langer voor overlast zorgt, want zo langzamerhand ben ik er wel helemaal klaar mee…’
