Heet je toevallig mevrouw Evers?
Rrrring…. Rrrring! Avond. Eindelijk in de relaxstand. Telefoon. Je kent het wel. Anoniem. Maar ja, huisartsen en ziekenhuizen bellen ook anoniem. Dus toch maar opnemen. Je weet nooit. Niet over hebben, niet aan denken, maar je weet nooit.
‘Goedenavond! Spreek ik met mevrouw Evers?’ Tis dat ik geen klompen draag, anders had je keihard ‘knak’ gehoord. Brekende klomp. Alweer iemand die me belt en dan net doet of ‘ie denkt dat ‘ie met mevrouw Evers spreekt. Deze keer verbrak ik meteen de verbinding. Omdat ik het verhaal nu wel ken. Dan maar lomp en onbeleefd.
Als ik namelijk zeg dat ik mevrouw Evers niet ben, vragen ze of ik dan ook niet in de Begoniastraat (of zoiets) woon. En als ik daar dan niet woon, willen ze me toch even een kwartiertje bezighouden met een of ander verkooppraatje.
Ja, doei!
Ik stink er niet meer in, dus als je per ongeluk mevrouw Evers heet en me belt, bij voorbaat excuses, ik geloof je niet meer. Maar daar ging het me niet om. Wat ik even wilde checken, is of ze nou bij iedereen deze ‘mevrouw Evers-truc’ toepassen, of dat ze elke keer een andere naam gebruiken. Of… en dat kan natuurlijk ook, dat mijn nummer ergens achter de naam van ene mevrouw Evers terecht is gekomen. Op duistere wijze. Al geloof ik daar echt helemaal niets van.
Maar ja, alles kan.
Sap-kan, koffie-kan, astra-kan, Wim Kan… (Zei een oud-collega van me er altijd meteen achteraan… De grapjas)
Dus, mocht je mevrouw Evers heten, ik hoor het graag. Maar alleen als je in de Begoniastraat woont natuurlijk. En doe dan even je nummer erbij, dan geef ik de dat de volgende keer even door ;-)
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
