Heeft de hufter dan toch gewonnen?
Albert Heijn heeft besloten dat hun medewerkers voortaan geen naambordjes meer dragen.
De reden waarom is werkelijk om te huilen. De maatregel is nodig om het personeel te beschermen tegen agressie en geweld. Uit een enquête onder het personeel kwam naar voren dat men het al heel vervelend vindt om door sommige klanten voor van alles en nog wat uitgefoeterd te worden, maar als ze je dan ook nog bij je naam noemen komt verbale agressie nog veel meer binnen. Dan wordt het echt persoonlijk.
En ze krijgen dagelijks steeds meer te verstouwen, deze vaak jonge medewerkers. De agressie, het geweld en de overlast in de winkels wordt steeds groter en de klant steeds asocialer. Natuurlijk is het irritant als je zorgvuldig ingepakte tas voor de zoveelste keer overhoopgehaald wordt voor een controle. Maar die medewerkers doen ook maar hun werk. Bovendien wordt er zo verschrikkelijk veel gestolen dat het gewoon niet anders kan.
Al jaren ben ik vaste klant en ook ik zie het gebeuren dat iemand bij een steekproefcontrole op het scanplein compleet uit zijn dak gaat omdat hij denkt dat ie er speciaal wordt uitgepikt. Ik snap daar dus helemaal niets van. Stel je nou toch eens voor dat je zelf zo’n hufter tegenover je hebt staan, die je uitkaffert omdat je gewoon je werk doet. En het kassasysteem doet het automatisch hè, dat kan ook niet aan je neus zien of je iets meeneemt zonder te betalen.
Voor mij maakt het geen bal uit of ik een Sam, Rachida of Gerda voor me heb staan. Ik zie een medewerker van de supermarkt en hoe die heet is voor mij niet belangrijk. Maar dat zij geen naambordje meer hoeven te dragen geeft hen wel meer een gevoel van veiligheid. De intimidatie stopt namelijk niet in de supermarkt. Zo zijn er ook medewerkers die door agressieve klanten op sociale media worden opgezocht en ook daar de nodige bagger over zich heen krijgen.
Dat je in je huisregels moet benoemen dat je in de winkel niet mag roken vind ik al bijzonder, maar dat eraan moet worden toegevoegd ‘behandel onze collega’s met respect’ vind ik ronduit verdrietig. Het lijkt wel of de hufter heeft gewonnen, wat een treurige conclusie.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
