Franska.nl

Harolds vriendin had nooit onder stoelen of banken gestoken dat ze een kinderwens had

‘Maar dit was obsessief.’

 

 

‘Ze was vijfendertig toen we elkaar ontmoetten. Een sprankelende en vrolijke vrouw, mooi om te zien, haar leven prima op orde, veel vrienden, een goede baan. Zij viel op mij. Ik op haar. Bij onze tweede date vroeg ze of ik open stond voor kinderen. Dat stond ik inderdaad. Maar wat mij betreft kon dat nog even wachten. Ze was het roerend met me eens, zei ze. Eerst maar even kijken hoe het zich tussen ons zou ontwikkelen. Ze vroeg ernaar omdat ze zelf heel nadrukkelijk wel een kinderwens had en als ik die niet met haar zou delen hoorde ze dat liever nu dan wanneer we al een tijdje samen onderweg waren. Dat leek me logisch.

 

Het ging snel tussen ons. Na twee maanden was ze al zowat bij me ingetrokken. Nog eens drie maanden later stelde ze voor om haar appartement weg te doen en toen we eenmaal officieel samenwoonden begonnen de gesprekken over kinderen. Het sloop erin. De verhalen over vruchtbaarheid en dat die rap afneemt naarmate een vrouw ouder wordt en de voorbeelden van stellen waarbij het jaren geduurd had voordat het eindelijk lukte om zwanger te raken. Waarom zouden we het niet gewoon voorzichtig aan proberen, stelde ze voor. Voor hetzelfde geld duurde het een jaar of langer. Of wie weet lukte het wel helemaal niet.

 

Ik ging erin mee. Niet alleen om haar een plezier te doen maar omdat ik een leven met haar helemaal zag zitten en zij het beste was wat me tot dan toe was overkomen. Vanaf de dag dat ze met de pil stopte werd alles anders. Ons seksleven werd geregeerd door apps die haar menstruatiecyclus nauwkeurig monitoorden en de zwangerschapstesten waren niet aan te slepen. Dit had ik me heel anders voorgesteld. Was het haar nou echt om mij te doen geweest of was ze vooral op zoek naar een vader voor haar kinderen?

 

Elke maand dat ze gewoon ongesteld werd was een tranendal. Wat nou als ze geen kinderen kón krijgen? En wie zei ons dat het niet ook aan mij kon liggen? Voordat we een jaar samen waren drong ze er al op aan om een afspraak bij een gynaecoloog te maken. Dat ging me te ver. Nou, dan ging ze voorlopig toch gewoon zonder mij? En dat deed ze.

 

Na een aantal onderzoeken kwam ze thuis met de mededeling dat er geen aanleiding was om aan te nemen dat er iets mis was met haar. De beurt was nu aan mij.

 

Dat was het moment waarop er iets in mij knakte. Ik ging vluchtgedrag vertonen en seks was zo beladen geworden dat het voor mij niet meer hoefde. Ik begon vreemd te gaan en deed er alles aan om niet meer naar huis te hoeven. Toen zette ik een punt achter onze relatie. Volgens haar omdat ik bang was om me te laten onderzoeken en niet wilde weten of ik misschien degene was die onvruchtbaar was. Volgens mij omdat ik ernstig twijfelde aan haar motieven voor onze relatie. Haar obsessieve kinderwens had het fundament onder onze relatie vandaan geslagen en als ze er niet zo spastisch in had gestaan waren we waarschijnlijk gewoon nog samen geweest.’

 

 

Harolds naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.