Had ik nou echt een kat in de zak te pakken in plaats van een gouden deal?
Want de rafels hingen er na een keer wassen bij.
Dat ik zo van een koude kermis thuis zou komen, had ik nooit voor mogelijk gehouden. Ik had de foto’s op Marktplaats alle vijf verschillende keren heel goed bestudeerd, uitvoerig met de verkoopster gemaild én ik ken het merk, dus hoe gedegen wil je het hebben? Ik heb er een paar dagen over lopen dubben, dat wel. Misschien was dat wel een teken. Maar de trui zou zo goed als nieuw zijn – en zo zag hij er ook uit –, de kleur is prachtig en het model precies goed. Dus deed ik vorige week een bod dat werd geaccepteerd waarna de deal beklonken was.
Toen ik het pakketje openmaakte vond ik de kleur zelfs nog mooier dan op de foto’s en na een vluchtige inspectie kon ik geen ophaaltjes of beschadigingen ontdekken. Alleen de geur… Niet mijn wasmiddel en buiten dat: tweedehands moet in de was en deze kasjmieren truien houden ook nog eens veel van een badje. Toen ik de trui uit de wasmachine haalde en uitklopte vlogen de pluisjes me om de oren en dat is nou net wat níet bij dit merk hoort.
En toen zag ik het: de onderkant leek wel te rafelen. Een beetje alsof iemand de schaar erin had gezet. Navraag bij de verkoopster leverde me alleen op dat dit zo zou horen en dat de trui zorgvuldig geïnspecteerd was voordat ie op de post ging. Wist ik wel zeker dat de envelop niet beschadigd was en had ik niet toch per ongeluk iets met die trui uitgespookt? Ik vroeg de verkoopster of we even konden bellen maar ze stond eerst in een winkel en toen ze uitgewinkeld was bleek ze aan een telefoonfobie te lijden. Maar hoe gingen we dit dán oplossen? Ze bood aan om 20% van wat ik betaald had terug te storten en vroeg of ik haar verder vooral niet meer lastig wilde vallen.
Inmiddels was één rafel uitgerekt tot een lange draad. Omdat ik niet wist wat ik verder met dit geval aan moest nam ik de trui de dag erna mee naar het atelier van dit merk.
‘Ah,’ zei de mevrouw die me hielp, ‘die draad kun je gewoon afknippen hoor. Dit is van een serie waarvan de wol niet afgekant wordt maar een soort zelfkant heeft. Kan geen kwaad.’
Toen ze liet zien wat ze bedoelde stuitte ze op een gaatje in de boord van een mouw dat ze voor me zouden stoppen. Ik besloot dat de terugbetaalde 20% was bedoeld om dit te compenseren en bood de verkoopster mijn nederige excuses aan.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
